Moet een christen de zondag of de sabbat houden?
HOME
Onderwerpen
1. De waarheid over de sabbat
2. Moet een christen de sabbat of de zondag houden?
3. Schriftverwijzingen en argumenten over de sabbat
|
|
De waarheid over de sabbat
Uit de zeven gemeentetijdperken "Het Patmosvisioen" van W. Branham
En ik was in de geest op de dag des Heren; en ik hoorde achter mij een grote stem, als van een bazuin. (Openb.1:10)
Allereerst zijn er nogal wat goedbedoelende mensen, die de dag des Heren uitmaken voor de Sabbatdag; deze is voor hen de zaterdag. Anderen noemen de dag des Heren de zondag, de eerste dag der week. Maar hoe kan het één dier dagen zijn of zelfs beide dagen tezamen, als Johannes in de Geest was en deze visioenen kreeg gedurende een periode van twee jaar? Wat er in feite gebeurde, was dat Johannes in de Geest opgevoerd en naar de dag des Heren werd verplaatst, die nog komen moet. De Bijbel spreekt van de dag des Heren als één die in de toekomst komt en Johannes ziet nu de dingen, die in die toekomstige dag gaan gebeuren. Maar laten we eens, om even onze gedachten te bepalen, precies nagaan wat er in de tegenwoordige tijd nu eigenlijk met de Sabbat bedoeld wordt.
De Sabbat -- zoals uit het Nieuwe Testament blijkt -- betekent NIET dat men de een of andere dag houdt. Wij kennen geen gebod om de zaterdag als een Sabbatdag in acht te nemen; er is ook geen gebod, dat ons voorschrijft de eerste dag der week, de zondag, te houden. Hier volgt de waarheid over de Sabbat, hetgeen "rust" betekent. Hebreeën 4:8--10: "Want indien Jezus hen in de rust (of rustdag) gebracht heeft, dan had Hij daarna niet gesproken van een andere dag. Er blijft dan een rust (het houden van de Sabbat) over voor het volk van God. Want die ingegaan is in Zijn rust, heeft zelf ook van zijn werken gerust, gelijk God van de Zijne." Hebt u goed geluisterd naar het laatste gedeelte van het vers, waar alles om draait? "God heeft van Zijn werken gerust." De zevende dag werd door God als Sabbatdag aan Israël, als herinnering aan Zijn eigen werk -- waarin Hij de wereld en al wat daarin is geschapen heeft en daarna ophield te scheppen -- gegeven. Hij rustte van Zijn werken. Hij rustte. Nu was het goed dat er een Sabbatrust gegeven werd aan een volk dat op een zeker tijdstip geheel op één plaats bijeen was, zodat zij allen een zekere dag konden onderhouden. Tegenwoordig is de helft van de wereld in duisternis, terwijl de andere helft in het licht is en dus zou het helemaal geen zin hebben. Maar dat is slechts een argument vanuit een natuurlijk standpunt.
Laten we eens gaan zien wat de Bijbel ons leert over deze Sabbatrust.
"Want die ingegaan is in Zijn rust." Dit ingaan houdt niet slechts een ingaan in, maar ook een "blijven in" de rust. Het is een eeuwige rust waarvan de zevende dag slechts een beeld of een type is. "Zeven" geeft de volheid aan. "Acht" is weer de eerste dag. De opstanding van Jezus was op de eerste dag der week en gaf ons het eeuwige leven en een eeuwige Sabbatrust. En zo zien we dus waarom God ons geen bepaalde dag van de week als Sabbat (rust) kon geven. Wij zijn "ingegaan in" en blijven absoluut in onze rust, hetgeen Israël niet kon, daar het slechts een afschaduwing kende van het ware waarin wij ons verheugen. Waarom zouden wij teruggaan naar een afschaduwing terwijl wij de werkelijkheid kennen?
Hoe ontvangen we deze rust, of deze voortdurende Sabbat? Het is op de uitnodiging van Jezus. Hij zei in Matthéüs 11:28--29: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u en leert van Mij,... en gij zult rust vinden (ofwel het houden van de Sabbat, niet een dag, maar het eeuwige leven, Sabbat) voor uw zielen."
Het doet er niet toe hoelang u hebt getobd onder de last van uw zonden, of het nu tien, twintig, dertig of vijftig jaar of nog langer geduurd heeft, kom met uw afgetobde moede leven en u zult Zijn rust vinden, de ware Sabbat. Jezus zal u rust geven.
Wat is nu precies die rust, die Jezus u wil geven? Jesaja 28:8--12:
"Want alle tafels zijn vol van uitspuwsel en van drek, zodat er geen plaats schoon is. Wie zou Hij dan de kennis leren, en wie zou Hij het gehoorde te verstaan geven? De gespeenden van de melk, de afgetrokkenen van de borsten? Want het is gebod op gebod, gebod op gebod, regel op regel, hier een weinig, daar een weinig. Daarom zal Hij door belachelijke lippen, en door een andere tong tot dit volk spreken; tot wie Hij gezegd heeft: Dit is de rust (Sabbat), geeft de moeden rust (ofwel het onderhouden van Zijn Sabbat), en dit is de verkwikking; doch zij hebben niet willen horen."
Hier staat het geprofeteerd, precies hier in Jesaja. En het kwam zo'n zeven honderd jaar later op Pinksteren te geschieden, toen zij allen vervuld werden met de Heilige Geest precies zo als gezegd was hoe het zou zijn. Dit is de ware Sabbat, die beloofd was. Toen zij zo vervuld werden met de Geest rustten zij van hun wereldse werken, wereldse praktijken en hun boze handelingen. De Heilige Geest nam hun levens in beslag. Zij gingen in de rust. Daar is uw rust. Dat is uw Sabbat. Het is niet een dag of een jaar, het is een eeuwigheid van het vervuld zijn en gezegend zijn in de Heilige Geest. Het is uw rusten en God die werkt. God werkt het willen en werken in u naar Zijn voornemen.
Laat ik hier nog een opmerking maken over de "Zaterdagsamenkomers", die beweren dat wij er verkeerd aan doen op de eerste dag van de week, de zondag, samen te komen. Hier volgt wat Justinus ervan zei in de tweede eeuw:
"Op zondag wordt een samenkomst gehouden voor allen die in dorpen en steden wonen en er wordt dan een gedeelte voorgelezen uit de gedenkschriften van de apostelen en de geschriften, zolang de tijd dit toelaat. Als men klaar is met lezen, vermaant en waarschuwt degene die voorgaat in een toespraak tot het navolgen van deze edele dingen. Hierna staan allen op voor een gezamenlijk gebed. Na afloop hiervan -- zoals wij hebben beschreven -- wordt brood en wijn voor ons neergezet en de dankzegging uitgesproken waarop de gemeente met 'Amen' antwoordt. Het brood en de wijn wordt uitgedeeld en een ieder neemt een deel, waarna de diakenen het brood en de wijn naar de huizen van hen die niet aanwezig waren brengen. De rijken en die dat willen, geven gaven overeenkomstig hun vrije wil en deze collecte wordt aan degene die voorgaat afgedragen, die er de wezen, weduwen en de gevangenen en vreemdelingen in hun behoeften mee voorziet."
We zien dus dat zij die beweren, dat de vroege gemeente de Judese traditie in stand hield door op de laatste dag der week samen te komen, helemaal niet kennis hebben genomen van wat de geschiedenis in werkelijkheid leert. …
Och, dat de mensen toch tot Hem kwamen en die rust zouden vinden! Er is een schreeuwend verlangen in aller harten naar die rust, maar de meesten weten er niet het antwoord op. Daarom trachten zij het verlangen te bevredigen door godsdienst te bedrijven: het houden van bepaalde dagen of het aanvaarden van de belijdenissen en dogma's van de godsdienstige groeperingen. Maar als dat hun niet voldoet, proberen velen het met drinken, zwelgpartijen en meer van die lichamelijke uitspattingen en ze denken door wereldse genietingen enige bevrediging te vinden. Maar daarin bestaat geen rust. Ze roken en slikken pillen om hun zenuwen te kalmeren. Maar er is geen rust te verkrijgen door het nemen van aardse drankjes. Zij hebben Jezus nodig. Zij hebben de hemelse geneeswijze van node, de rust die de Geest geeft.
Dan gaan de meesten van hen nog 's zondags naar de kerk. Dat is allemaal wel goed, maar zelfs daar hebben zij er geen idee van hoe zij tot God moeten naderen en hoe zij Hem aanbidden moeten. Jezus heeft gezegd, dat de echte aanbidding is in Geest en in Waarheid. Zie Johannes 4:24. Maar wat voor aanbidding kunt u verwachten in een kerk, die zo weinig van God afweet, die met Kerstmis een kerstboom en met Pasen paashaasjes heeft? Hoe komen ze daaraan? Ze hebben het overgenomen van de heidenen en het tot een onderdeel van hun kerkleer gemaakt. Maar als er iemand is, die zich tot de Here wendt en vervuld wordt met de Heilige Geest dan houdt hij met al dit gedoe op. Hij heeft rust voor zijn ziel gevonden. Hij begint werkelijk te léven, God lief te hebben en Hem te vereren.
MOET EEN CHRISTEN DE SABBATSDAG HOUDEN?
IS DE ZONDAG DE CHRISTELIJKE SABBAT?
Nee, want dan zou ergens in de Schrift moeten worden gezegd, dat de zondag in de plaats van de sabbat is gekomen.
Christenen heiligen de eerste dag der week als een gedachtenis aan de opstanding van hun Heer en Heiland, en als een toewijdingsdag aan Hem.
WIE MOESTEN DE SABBAT HOUDEN?
De Joden, aan wie de wet werd gegeven; zij moesten de sabbat houden.
(Alleen diegenen aan wie is geopenbaard dat de wet is vervuld, zullen dit niet langer behoeven te doen. Dat komt, omdat zij geen 'bedekking' meer over zich hebben. Bij hen is in Christus de bedekking weggenomen.)
(2 Cor. 3: 14-16) Zij die uit de Geest geboren zijn, zijn binnengegaan in de werkelijke rust.
WAT ZEGT DE SCHRIFT OVER DE WET?
Matthéüs 5 vers 17-22:
(17) Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen.
(18) Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet eer alles zal zijn geschied...
(21) Gij hebt gehoord, dat tot de ouden gezegd is: Gij zult niet doodslaan; en: Wie doodslag pleegt, zal vervallen aan het gerecht. (22) Maar Ik zeg u: Een ieder, die in toorn leeft tegen zijn broeder,
zal vervallen aan het gerecht.
Jezus vervult (dat wil zeggen: vermenigvuldigt; vergroot) de wet.
Hier, in Matthéüs 5, noemt Hij een paar voorbeelden: Echtbreken (27), de eed breken (33), oog om oog (38) en de naaste liefhebben (43).
Waarom spreekt Hij niet over het vierde gebod, de sabbatsheiliging? Waarom zou Hij dat niet benadrukt hebben als dat zo belangrijk was?
Zou het kunnen zijn omdat de eerst-genoemde zaken (echtbreken, vals getuigenis spreken, oog om oog, de liefde onder elkaar) nog steeds een grote rol zouden blijven spelen onder de mensen, maar het vierde gebod niet?
Want, als dit gebod niet langer voor de Nieuwtestamentische gelovigen geldt, hoeft er ook niet langer over te worden gesproken.
IS DE WET VERVULD?
De Schrift zegt, in Romeinen 10 vers 1-10:
Broeders, de begeerte mijns harten en mijn gebed om hun behoud gaan tot God uit. (2) Want ik getuig van hen, dat zij ijver voor God bezitten, maar zonder verstand.
(3) Want onbekend met Gods gerechtigheid en trachtende hun eigen gerechtigheid te doen gelden, hebben zij zich aan de gerechtigheid Gods niet onderworpen.
(4) Want Christus is het einde der wet, tot gerechtigheid voor een ieder, die gelooft.
(5) Want Mozes schrijft: De mens, die de gerechtigheid naar de wet doet, zal daardoor leven.
(6) Maar de gerechtigheid uit het geloof spreekt aldus: .....
(8) ...wat zegt zij? Nabij u is het woord, in uw mond en in uw hart, namelijk het woord des geloofs, dat wij prediken. Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden;...
Rom. 8 vers 3-4: ...God heeft, door Zijn eigen Zoon te zenden in een vlees, aan dat der zonde gelijk, en wel om de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees, opdat de eis der wet vervuld zou worden in ons, die niet naar het vlees wandelen, doch naar de Geest.
Er is derhalve een verschil tussen degenen die naar het vlees wandelen en diegenen die naar de Geest wandelen.
Diegenen, in wie de eis der wet niet is vervuld, zullen zèlf de eis der wet moeten vervullen. Zij zullen daarbij ook anderen ervan proberen te overtuigen, dat zij de eis der wet moeten vervullen.
EEN VRAAG OVER DE WET
Toen onder de eerste Christenen de vraag opkwam voor wie de inzettingen (met name bijvoorbeeld de besnijdenis) in het Oude Testament bedoeld waren, werd deze vraag voorgelegd aan de apostelen en oudsten in Jeruzalem.
In de beantwoording neemt (na Petrus) Jacobus het woord, en zegt:
"Daarom ben ik van oordeel, dat men hen, die zich uit de heidenen tot God bekeren niet verder moet lastig vallen,
(20) maar hun aanschrijven, dat zij zich hebben te onthouden van wat door de afgoden bezoedeld is, van hoererij, van het verstikte en van bloed.
(21) Immers Mozes heeft van oudsher in iedere stad, die hem prediken, daar hij elke sabbat in de synagogen wordt voorgelezen."
(Hand. 15: 19-21)
('Mozes' predikte de wet voor de Jóden. De apostelen predikten voor de gehéle mensheid: Christus, de vervulling der wet.)
WELKE INZETTINGEN VAN MOZES
ZIJN WÈL VOOR DE GEMEENTE?
Anders gezegd: Wat lieten de apostelen en oudsten antwoorden aan de verontruste gemeenten, toen 'broeders uit Juda' kwamen, die hen geboden wilden opleggen?
(Hand. 15: 24-29): (24)" Aangezien wij gehoord hebben, dat enigen uit ons midden u met hun woorden hebben verontrust, uw zielen in verwarring brengende, hoewel wij hun niets geboden hadden, (25) hebben wij eenstemmig besloten mannen te kiezen om die tot u te
zenden met onze geliefden, Bamabas en Paulus .1 mensen, die hun leven hebben overgehad voor de naam van onze Here Jezus Christus.
(28) want het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht, u verder geen last op te leggen dan dit noodzakelijke: (29) onthouding van hetgeen de afgoden geofferd is, van bloed, van het verstikte en van hoererij; indien gij u hier voor wacht, zult gij wèl doen. Vaart wel!"
PAULUS EN DE SABBAT
De gedachte kan opkomen, of Paulus verder helemaal niets zegt over het houden van de Sabbat.
Daarover schrijft hij echter wel.
1. Aan de gemeente in Rome (Rom. 14 vers 5):
"Deze (immers) stelt de ene dag boven de andere, gene stelt ze alle gelijk. Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd."
Hij geeft hier aan, dat hij niet leert dat de ene dag belangrijker is dan de andere, terwijl toch de wet heel nadrukkelijk zegt: "Heiligt de sabbatdag..." ('Heiligen' betekent: 'apart zetten'.)
Had de gemeente een bepaalde dag moeten heiligen, dan had de apostel dit toch zeker uitgesproken.
Hij zegt in dezen, dat we elkaar niet moeten beoordelen (vs. 10). Hij laat dit aan ieder persoonlijk over. Het is in de gemeente dus geen gebod meer.
"Wie aan een bepaalde dag hecht, doet het om de Here..."
2. In Galaten hoofdstuk 4:
(Gal. 4: 4-7 en 9-11): "...toen de volheids des tijds gekomen was,
heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, (5) om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen.
(6) En, dat gij zonen zijt - God heeft de Geest Zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept: Abba, Vader. Gij zijt dus niet meer slaaf, doch zoon; '"
(9)...Nu gij echter God hebt leren kennen, ja meer nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder van meet aan dienstbaar wilt maken? (10) Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar.
Ik vrees, dat ik mij wellicht tevergeefs voor u ingespannen heb.
- Hij waarschuwt hen, om onder de wet vandaan te blijven.
1)
Niet zomaar iemand, maar Paulus zèlfbrengt deze boodschap over aan de
gemeenten.
Hij die nauwkeurig de wet kende, en die ook wel wordt aangeduid als de 'Apostel der heidenen' en de 'Engel van het Efeze-gcmeentetijdperk'...
3. In Galaten hoofdstuk 5,
(Vers 1-4 en 7-10):
EEN SLAVENJUK
(1) Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat u niet weder een slavenjuk opleggen.
(2) Zie, ik, Paulus, zeg u: indien gij u laat besnijden, zal Christus u geen nut doen. Nogmaals betuig ik aan ieder, die zich laat besnijden, dat hij verplicht is de gehele wet na te komen. (4) Gij zijt los van Christus, als gij door de wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade staat gij.
(7) Gij liept goed. Wie is u in de weg gekomen, dat gij aan de waarheid niet meer gehoorzaamt? (8) Die overreding kwam niet van Hem, die u roept. (9) Een weinig zuurdeeg maakt het gehele deeg zuur.
(10) Ik voor mij ben van u overtuigd in de Here, dat gij geen andere mening zult hebben. Maar wie u in verwarring brengt, zal zijn straf hebben te dragen, wie hij ook zij.
4. In Galaten hoofdstuk 3 (vers 23 - 25):
(23) ...Voordat dit geloof kwam, werden wij onder de wet in verzekerde bewaring gehouden met het oog op het geloof, dat geopenbaard zou worden. (24) De wet is dus een tuchtmeester voor ons geweest tot Christus, opdat wij uit geloof gerechtvaardigd zouden worden.
(25) Nu echter het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder de tuchtmeester.
VOOR WIE IS DE WET?
God heeft ook nooit een ander volk dan de Joden verplicht tot het houden van
de sabbat.
.
STAAT HET HOUDEN VAN HET VIERDE GEBOD OP ZICHZELF?
Met andere woorden: is het mogelijk om je aan een deel van de wet te houden, en andere inzettingen en geboden van Jehova in het Oude Testament ongedaan te laten?
Paulus maakt ons duidelijk, dat degene die de wet wil onderhouden, (hij noemt als voorbeeld de besnijdenis) dan verplicht is om ook de andere inzettingen van de wet te onderhouden. (Gal. 5:3)
Wie de sabbat wil onderhouden, zou zich dan bijvoorbeeld óók moeten laten besnijden...
WAT IS DE WERKELIJKE SABBATS-RUST?
Sabbat betekent 'Rust'. De Sabbat die de Almachtige God gaf aan de Joden, was niet de werkelijke rust die Hij hen wilde geven. Integendeel: ze kwamen onder de slavernij van de wet, die hen wel elke zevende dag liet uitrusten van hun werk, maar de wèrkelijke Rust ontvingen ze niet!
Hebreeën 3 vers 10:
(10) ...zij hebben mijn wegen niet gekend, (11) zodat Ik gezworen heb in mijn toom: Nooit zullen zij tot Mijn Rust ingaan!
Zo biedt het houden van het vierde gebod van de wet (het houden van de
sabbat) in wezen geen uitzicht op werkelijke rust.
Hoezo? Ze hielden in de woestijn toch de sabbat, een rustdag? Jazeker, maar dat was zoiets anders dan 'Mijn Rust'...
INGAAN IN DE RUST
Pas als Christus in het leven van een mens binnenkomt, gaat hij in Zijn (sabbats-) Rust binnen.
In Hebr. 4 vers 3-6 staat het als volgt:
"Want wij gaan tot de rust in, wij, die tot geloof gekomen zijn,
zoals Hij gesproken heeft: gelijk Ik gezworen heb in Mijn toorn:
Nooit zullen zij tot Mijn rust ingaan, en toch waren Zijn werken van de grondlegging der wereld af gereed.
(4) Want Hij heeft ergens van de zevende dag aldus gesproken: En God rustte op de zevende dag van al Zijn werken; en hier wederom: Nooit zullen zij tot Mijn rust ingaan.
(6) Aangezien nog te wachten is dat sommigen tot die rust zullen ingaan, en zij, die het Evangelie eerst ontvangen hebben, niet ingegaan zijn wegens hun ongehoorzaamheid *2 , stelt Hij wederom een dag vast, heden...
(Niet een bepaalde dag houden. Op welke dag van de week ook, kan een mens binnengaan in 'Zijn rust'. Heden is nu!)
(Uit Hebr. 4 vers 1-10:)
...als Hij door David na zo lange tijd spreekt, zoals boven gezegd werd: Heden, indien gij Zijn stem hoort, verhardt uw harten niet.
(8) Want indien Jozua hen in de rust gebracht had, zou Hij niet (meer) over een andere, latere dag gesproken hebben.
(9) Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God.
(10) Want wie tot Zijn rust is in gegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de Zijne.
'RUSTEN OP DE SABBAT' & 'DE SABBATSRUST'
Toen God na de schepping rustte op de zevende dag, was al het werk gereed. Zó was Gods rust. Er wordt niet vermeld, dat Hij op de achtste dag weer verder ging, en na een week wéér rustte, enz..
Het rustdag-beeld in de wet moest (net als de offers) ook telkens weer worden herhaald. Maar toen de werkelijke Rust kwam (toen Jezus ten offer werd gebracht), was dat voor eeuwig, en heeft het bééld (de vooaf-afschaduwing) afgedaan. (Zowel het voortdurend houden van sabbat-dagen als het voortdurend brengen van offers.)
De 'Sabbatsrust' die de Heere geeft, betekent: voorgoed tot rust komen van 'eigen werken': blijvende vrede met God; ingaan in de innerlijke rust die blijft tot in eeuwigheid.
ERNST MAKEN MET IN TE GAAN
In Hebreeën 4 vers 11 staat: (11) Laten wij er dus ernst mede maken om tot die rust in te gaan, opdat niemand ten val kome door dit
voorbeeld van ongehoorzaamheid te volgen.
Ingaan in die rust is een ernstige zaak. Als 'die rust' sloeg op het telkens houden van rust op de zevende dag van de week, waarom lezen we dan bijvoorbeeld nergens in de Bijbel dat Adam, Henoch, Noach of Abraham de sabbat hielden, of dat God hun daartoe opdracht gaf?
OPDRACHT TOT SABBATHEILIGING IN HET NIEUWE TESTAMENT?
We lezen zelfs niet één maal dat God in het Nieuwe Testament ergens de aanwijzing gaf dat de Sabbat zou moeten worden onderhouden.
In tegendeel: Paulus schrijft, door de Geest geleid, de volgende woorden tot vermaning en terechtwijzing:
Col. 2 vers 16: "Laat niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Ch(istus is."
OORDELEN
Kennelijk was het ook in Paulus' tijd zo, dat degenen die het leerstuk van de sabbat hielden, anders denkenden oordeelden.
- (Laat niemand u oordelen...)
Mogelijk zelfs zo'n scherp oordeel, dat men beweerde dat ongehoorzaamheid aan de sabbatswet anti-christelijk was...
SCHADUWBEELDEN
De Bijbel legt de Nieuw-testamentische gemeente nergens de besnijdenis, of het houden van de sabbat op.
Paulus stelt heel duidelijk dat het hier schaduwbeelden betreft.
Christenen offeren toch ook geen schapen, bokken, stieren, duiven in menigte, zoals dat volgens de wet moest gebeuren in Israël?
Het waren slechts afbeeldingen en voorafschaduwingen van dat ene offer wat later zou worden gebracht: het offer van Gods Zoon: Jezus Christus.
Hebr. 10 vers 1 en 8-9:
(1) "Want daar de wet slechts een schaduw heeft der toekomstige
v
goederen, niet de gestalte dier dingen zelf, is zij nimmer in staat ieder jaar met dezelfde offeranden, die onafgebroken gebracht worden, degenen die toetreden, te volmaken.
(8)"...Slachtoffers en offergaven, brandoffers en zondoffers, hebt Gij niet gewild, hoewel zij naar de wet gebracht worden.
(9) Doch daarna heeft Hij gezegd: Zie hier ben Ik om uw wil te doen. Hij heft het eerste op, om het tweede te laten gelden."
Hier wordt 'de wet' opgeheven, om het tweede (de vervulde, vergrote) wet te laten gelden.
BEWERING: DE BIJBEL LEERT DE SABBATS-HEILIGING
VOOR EEUWIG
Men zegt: "In Jesaja 66, vers 23 staat, dat in de toekomst al wat leeft de sabbat zal houden".
Als we het goed lezen, staat er: "En het zal geschieden van nieuwe
maan tot nieuwe maan en van sabbat tot sabbat, dat al wat leeft zal
komen om zich voor Mijn aangezicht neer te buigen, zegt de Here."
Dit woord wordt net zo zeker vervuld als dat de Heer het heeft gesproken, maar wel te bestemder tijd. Maar: het slaat niet op onze tijd; het is de tijd wanneer de Here vergelding zal hebben gebracht over zijn vijanden. (Jes. 66:6)
Hetzelfde geldt voor wat er staat geprofeteerd in Zacharia 14, vers 16:
"Allen, die zijn overgebleven van al de volken, die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, zullen van jaar tot jaar heentrekken om zich neer te buigen voor de Koning, de HERE der heerscharen, en het Loofhuttenfeest te vieren.
Ook dit zal pas te bestemder tijd geschieden. Er staat dat dit zal gebeuren nádat de HEERE koning zal zijn geworden over de gehele aarde. (Zach. 14:9)
SCHIJNBARE AANWIJZINGEN
Er zijn nog een aantal teksten die sabbats-heiliging zouden bewijzen.
1 Matth 24: 20 (Bidt dat uw vlucht niet... op een sabbat valle.)
Argument: Men zegt dat de Christenen daarom sabbatvierders zouden hebben moeten zijn ten tijde van de verwoesting van Jeruzalem.
TEGENARGUMENT: a. De al eerder in deze kleine studie
aangehaalde Schriftplaatsen tonen, dat 'het einde der wet' reeds gekomen is.
b. De Joden (sabbatsvierders) zouden alle verkeer op de sabbat verhinderen, bijvoorbeeld door de
stadspoorten te sluiten. Dát zou het vluchten bemoeilijken.
2 Hand. 18: 4a Paulus zou een 'levenslange sabbat-houder' zijn.
Argument: Hij hield elke sabbat besprekingen in de synagoge.
TEGENARGUMENT: a. Hand. 18 vers 4b' ...en trachtte 'Joden en Grieken te overtuigen.' Dàt was de reden dat hij ging, en niet omdat het sabbat was. Op sabbat was men vergaderd: het was gewoon de beste gelegenheid voor Paulus, als Schriftgeleerde, om hen dán te onderwijzen.
b. Paulus was onder degenen die in Handelingen 15: 1-21 in het geschil met de Judeërs verklaarden, dat alleen maar een zeer beperkt aantal 'lasten van Mozes' aan hen werd opgelegd.
- En daar was de sabbat niet bij...
Argument: Jezus ging steeds op de sabbatdag naar de synagoge,
(b.v. Lucas 4: 16) en hield dus de sabbat.
TEGENARGUMENT: Dit was nog steeds in de oude bedeling van
de wet; deze was toen nog van kracht.
Het einde der wet, Jezus' offer, was nog niet gekomen.
Argument: De Schrift zegt nergens dat de sabbat werd vervangen door de zondag.
TEGENARGUMENT: De zondag vervangt ook niet de sabbat (het
vierde gebod). De eerste dag der week is geen vervanging van de sabbat, maar een gedenkdag.
Argument: Schrijvers van het N.T. bleven altijd de zevende dag 'de sabbat' noemen, en niet de eerste dag.
TEGENARGUMENT: a. De zevende dag heette al eeuwenlang 'sabbat' .
Waarom zouden de Joodse schrijvers hem dan ineens 'de zevende dag' moeten gaan noemen?
b. Een dag 'sabbat' noemen betekent niet dat men 'sabbatheiliger' is. Net zo min als men 'zondag-heiliger' is, als men een dag 'zondag' noemt...
Argument: Op de zondag was het heidense feest van de zonnegod. Vandaar de naam: Zon-dag.
Om de heidenen te trekken verving men de sabbats-rust door een zondagsrust, en daarmee verachtte men dus het gebod van Jehova.
TEGENARGUMENT: a. De instelling van de zondagsheiliging werd niet door
de heidenen, maar door de eerste Christenen zelf ingesteld.
Wel maakten de Romeinen handig gebruik van deze Christelijke gewoonte, door de zondagsheiliging te vermengen met de heidense aanbidding.
b. Wat doet iemand die nog steeds de sabbat houdt, in plaats van de opstandingsdag van Jezus Christus? Hij betuigt in wezen dat er nog werken der wet moeten worden toegevoegd aan dit volmaakte offer.
Men ontkent als het ware het uitstorten van de Heilige Geest op de eerste dag der week, het komen van 'Zijn Rust', de ware sabbatsrust...
c. De benaming 'Zondag', is van heidense oorsprong, net als de andere namen van de dagen van de week.
Zondag' is slechts de naam die men aan een dag geeft.
Als de benaming 'zondag' heidens is, dan zou men ook de namen maandag (de dag van de maangodin), dinsdag (de dag genoemd naar de oorlogsgod), woensdag (de dag van de god Wodan) donderdag (van de god Thor) vrijdag (de dag van de godin Frija) en zaterdag (de dag van Saturnus) niet meer mogen gebruiken...
Gods Woord spreekt gewoon over: de eerste dag der week.
Argument:
De zondag in plaats van de zevende dag als rustdag is onbijbels en daarom is het 'de valse sabbat'.
TEGENARGUMENT: De zondag is niet in de plaats van de sabbat gekomen. Wat dan wel?
De geesteliike Rust in het hart van de gelovige, is door een waarachtige bekering in plaats van de lichameliike sabbatsrust gekomen.
ZONDAG OF ZATERDAG?
Met evengrote nadruk als we kunnen zeggen dat de sàbbat niet wordt genoemd als rustdag voor de Christelijke gemeente, kunnen we verklaren dat OOK nergens de zondag daarvoor is ingesteld.
WAAROM WORDT DE ZONDAG ALS RUST-DAG GEHOUDEN?,
Enige teksten over 'de eerste dag der week'.
Johannes 20 vers 1: "En op de eerste dag der week ging Maria van Magdala vroeg, terwijl het nog donker was, naar het graf en zij zag de steen van het graf weggenomen."
Johannes 20 vers 19-23: "Toen het dan avond was op die eerste dag der week en ter plaatse, waar de discipelen zich bevonden, de deuren gesloten waren uit vrees voor de Joden -.3, kwam Jezus en stond in hun midden en zeide tot hen: Vrede zij u!
(20) ...De discipelen dan waren verblijd, toen zij de Here zagen.
3)
Er wordt wel beweerd dat de discipelen hier niet bijeen kwamen voor een sámenkomst, maar 'omdat ze bevreesd waren voor de Joden'. Er staat echter niét 'dat ze bijeenkwamen uit vrees voor de Joden', maar dat 'de deuren gesloten waren uit vrees voor de Joden'.
(21) [Jezus] dan zeide nogmaals tot hen: Vrede zij u! Gelijk de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u.
(22) En na dit gezegd te hebben, blies Hij op hen en zeide tot hen: Ontvangt de Heilige Geest.
(23) Wie gij hun zonden kwijtscheldt, die zijn ze kwijtgescholden; wie gij ze toerekent, die zijn ze toegerekend."
Er gebeurden belangrijke zaken op deze 'eerste dag der week'!
Voorzeker was dit de Heere welgevallig, dat ze hier bijeen waren gekomen, want Hij verscheen in hun midden. (Zoals Hij ook had beloofd: "Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn...")
Ook van Paulus vinden we dat hij de eerste dag der week een bijeenkomst hield met de gelovigen.
Handelingen 20 vers 7: "En toen wij op de eerste dag der week samengekomen waren om brood te breken *" , hield Paulus een toespraak tot hen, en, daar hij van plan was de volgende dag te vertrekken, zette hij zijn rede voort tot middemacht "
(11) En bovengekomen, brak hij brood en at, en hij sprak nog lang met hen, tot de morgenstond *' , en zo vertrok hij.
- Als er iets in de Schrift wordt vermeld, is dat nooit 'zomaar'.
Er wordt hier bij gezegd, dat Paulus het brood brak, en zijn toespraak hield op 'de eerste dag der week'.
Waarom vermeldt hij hier nadrukkelijk: dat het op de eerste dag der week is? Gewoon, opdat wij zouden weten dat ze op de eerste dag der week bijeen waren...
4)
Sabbattisten voeren aan, dat dit 'breken van het brood' best wel eens niét een avondmaals-viering kan zijn geweest. (Omdat het breken van het brood diep in de nacht plaatsvond.) Dat heeft echter met het 'al of niet op de eerste dag der week bijeen zijn' niets te maken. Ze waren gewoon op de eerste dag der week bijeen. Dat is wat er staat geschreven. (Zie ook hieronder.)
5)
Er wordt zelfs door sabbattisten gezegd, dat deze samenkomst best al op de sabbat zou kunnen zijn begonnen, en dat het dan eigenlijk een sabbatsviering was. Men zegt dit, omdat het breken van het brood diep in de nacht plaatsvond. Welke motivatie heeft men hiervoor? Wel, omdat er in
Genesis 1 staat: 'Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag'. Oftewel, beweert men: 'Avond' kan ook zijn: 'het begin van de dag' - Wel wat ver gezocht om zo te proberen van de eerste dag der week toch nog een sabbat te maken...
Nog iets: Paulus stelde ook deze eerste dag der week in, als een speciale dag om dan iets opzij te leggen voor de heiligen in Jeruzalem:
"Elke eerste dag der week legge ieder uwer naar vermogen thuis
iets weg, hij spare dit op..." (1 Kor. 16:2)
DE DAG VAN DE OPSTANDING
De werkelijke waarde van de eerste dag der week ligt voor Christenen in het feit van de opstanding van de Here Jezus.
Nadat de Heere was opgestaan, openbaarde Hij Zich aan de discipelen op de dag na de sabbat.
Marcus 16 vers 9: "Toen Hij des morgens vroeg op de eerste
dag der week opgestaan was,..."
Overigens: nergens in de Schrift is er ook maar één plaats aan te wijzen, waar Jezus zich ook maar eenmaal op een sàbbat bijzonder aan de discipelen heeft geopenbaard.
'DE EERSTE DAG' IN HET OUDE TESTAMENT
Zelfs in het Oude Testament wordt al een heenwijzing gegeven naar de eerste dag der week: het was namelijk de dag van het brengen van de Eerstelings-garve:
(7) "Op de eerste dag zult gij een heilige samenkomst hebben; dan zult gij generlei slaafse arbeid verrichten.
(10) ...Wanneer gij komt in het land dat Ik u geef, en de oogst daarvan binnenhaalt, dan zult gij de eerstelings-garve van uw oogst naar de priester brengen,
(11) en hij zal de garve voor het aangezicht des HEREN bewegen, opdat gij welgevallig zijt; daags na de sabbat zal de priester die bewegen.(Lev. 23:7-11)
Hier zien we een beeld van de Eersteling en de 'Eerstelings-schare' (op de Pinksterdag) in het Nieuwe Testament!
Jezus Christus, het volmaakte Offerlam, werd daar als eersteling opgewekt uit de dood op de eerste dag der week. ('Daags na de sabbat'.)
(1 Cor. 15: 20) "Christus is opgewekt uit de doden, als eersteling van hen, die
ontslapen zijn."
Hij zei, dat Zijn discipelen, (Zijn Gemeente, Zijn 'lichaam') op Hem moesten wachten, want Hij zou tot hen komen, ja in hen! Wat een dag zou dat zijn! Wanneer gebeurde dat?
Het zou 50 dagen later zijn.
In de vóór-afbeelding ervan, staat (in Leviticus 23: 15) hoe er een periode van 50 dagen moet worden afgeteld, na het bewegen van de eerstelingsgarve (het afgesneden graan).
Na die 50 dagen, opnieuw op de eerste dag der week (7 weken + 1 dag), moesten er opnieuw eerstelingen worden gebracht. (Een nieuw spijsoffer: het brood der eerstelingen.)
(Lev. 23: 15-17): "Dan zult gij tellen van de dag na de sabbat, van de dag waarop gij de garve van het beweegoffer gebracht hebt: zeven volle weken zullen het zijn;
(16) tot de dag na de zevende sabbat zult gij tellen, vijftig dagen; dan zult gij een nieuw spijsoffer de HERE brengen,
(17) eerstelingen voor de HERE.
De vervulling hiervan (het volledig werkelijkheid worden) gebeurde op het Pinksterfeest, het feest van de eerstelingen. Opnieuw op de eerste dag der week...
Hoe gedenkwaardig was die eerste dag der week! Het was niet alleen de dag van de opstanding, maar ook die van de uitstorting van de Heilige Geest!
Het woord 'eerstelingen' van de oogst geeft aan, dat er ná de eerstelingen ook 'volgelingen' zullen zijn: een volledige oogst.
Als we dan verder lezen in Leviticus over wat onder meer het dankfeest voor de oogst was (het Loofhuttenfeest), dan zien we daar opnieuw de eerste dag genoemd.
Op de éérste dag zal er een heilige samenkomst zijn en eveneens op de àchtste dag. - Op die beide dagen zal er RUST zijn...
(Leviticus 23 vers 34-39:)
"(34) ...Op de vijftiende dag van deze zevende maand begint het Loofhuttenfeest voor deg HERE, zeven dagen lang.
(35) Op de eerste dag zal er een heilige samenkomst zijn; generlei slaafse arbeid zult gij verrichten.
(36) Zeven dagen zult gij de HERE een vuuroffer brengen; op de achtste dag zult gij een heilige samenkomst hebben en de HERE een vuuroffer brengen; het is een feest, generlei slaafse arbeid zult gij verrichten.
(39)...Op de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer gij de opbrengst van uw land inzamelt, zult gij zeven dagen het feest des HEREN vieren; op de eerste dag zal er rust zijn en op de achtste dag zal er rust zijn.
Aangezien een week slechts zeven dagen heeft, is de achtste dag opnieuw de éérste dag, alleen van de volgende week: de dag na de sabbat.
EEN NIEUW BEGIN
De dag na de sabbat, de achtste dag, beeldt een nieuw begin uit. Een dag die hier in Leviticus wordt aangeduid als een dag van rust...
- PASEN Op de eerste dag der week ontving de Heidengemeente de
boodschap dat Jezus was opgestaan uit de dood; tenslotte had het ware Paaslam Zich geopenbaard!
Toen was het brengen van de offers, door de wet geëist, niet meer nodig. De wet was vervuld; de werken der wet waren niet meer noodzakelijk.
- PINKSTEREN Weer op de eerste dag, maar nu zeven weken later, kwam Hij Zelf in hen, als de Heilige Geest, de Trooster. de Rust.
Hij had het beloofd met de woorden: "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geeft Ik u... Ik ga heen en kom tot u". (Joh. 14: 27 en 28)
Dit was de ware sabbatsrust, deze vrede. Niet een beeld, een afschaduwing, die telkens elke week herhaald diende te worden, maar een eeuwige Rust.
(Niet langer elke week het 'Op onze manier nadoen van de Almachtige', zoals de sabbatsrust wel wordt genoemd in publicaties
van sabbat-houdende broeders.)
Jezus beloofde het ook in Joh. 14, vers 16: "En Ik zal de Vader bidden en Hij zal u een andere Trooster geven om tot in eeuwigheid bij u te zijn, (17) de
Geest der Waarheid Hij blijft bij u en zal in u zijn."
Wanneer komt dit nieuwe begin?
Precies zoals op de eerste Pinksterdag in Jeruzalem:
Telkens wanneer iemand het Woord hoort,
- tot geloof in de Heere Jezus Christus komt,
- zich geestelijk omkeert (bekering), en
- zich laten dopen in Zijn Naam.
Dan namelijk geldt de Goddelijke belofte:
"Gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen". (Hand. 2: 38)
Dan begint de wèrkelijke 'Rust-dag'; alles wordt nieuw!
ANTI-CHRISTELIJK?
In brochures die het houden van de sabbat proclameren, wordt aangehaald, dat de naam 'Zon-dag' heidens is.
Bovendien, dat de viering van de zondag als rustdag is ingevoerd door de Rooms Katholieke kerk, die de heidense aanbidding vermengde met de Christelijke.
Vandaar zou ook de 'zondags-heiliging' antichristelijk zijn.
(Onder 'SCHIJNBARE AANWIJZINGEN'- punt 6, is
daar al even op ingegaan.)
Het zal duidelijk zijn, dat de zondags-'heiliging' haar eigenlijke wortels niet had in het oude heidense Rome.
Rome maakte gewoon van de zondagsheiliging dankbaar gebruik voor de vermenging met de afgoderij.
Andere, (wèl antichristelijke) leringen kwamen daar echter wèl uit voort!
Een treffend voorbeeld:
Men vermengde oude heidense polytheïstische afgoden (het meergodendom) met de onbegrepen openbaring van de Ene Almachtige God die Zich aan Israël bekend maakte.
Men gaf de gezamenlijke 'nieuwe god', die uit drie personen zou bestaan:
de naam 'Heilige Drie-eenheid'.
In de gehele Heilige Schrift komt dit Woord zelfs niet één keer voor...
Het Woord van God zegt ons daarentegen:
'...dat de HERE de enige (niét DRIEËNIGE) God is in de hemel daar boven en op de aarde hier beneden, en er is geen ander.'(Deut. 4: 39).
'Hoor Israël, de HERE is onze God; de HERE is één! (Deut. 6: 4) .
(Lees de waarheid over de Eenheid van God en de waarheid over de waterdoop, hoe roomse dogma's na de Concile van Nicea in 325 na Chr de waarheid verdraaide)
ZONDAG - RUSTDAG
Dat men in de wereld de eerste dag der week 'zondag' noemt is bijzaak: voor de Christen is het: de eerste dag der week, een rustdag.
Net als 'het gedenken van de opstanding' op de eerste dag der week, geschiedt ook het loslaten van de Joodse sabbats-wet op zuiver Bijbelse gronden.
UIT DE VERWARRING
Er zijn 'broeders uit Judea' die (het oprecht menend) ons verkondigen dat
we terug moeten naar het vierde gebod.
Zij verkondigen, dat het 'heiligen' van de eerste dag der week slechts gegrond is op een 'heidense traditie'.
Zij zien niet de schriftuurlijke autoriteit er achter.
Eenzelfde situatie staat gelukkigerwijs voor ons beschreven in Handelingen 15, vers 1 en 2.
De gemeente werd daar in verwarring gebracht door sommigen, uit Judea, die zeiden dat 'als ze niet deden naar het gebruik van Mozes, dat ze niet behouden konden worden' (I) - Geen kleinigheid dus.
Maar er staat, dat Paulus en Barnabas daar geen gering (!) verzet en tegenspraak tegen inbrachten.
Hoe kan dat nu?
Hoe konden ze nu een gebod en inzetting van God tegenspreken?
Wie waren zij, dat ze in verzet durfden te komen tegen deze Joodse broeders die voor de Heilige Wet van God uitkwamen? Dit 'gebruik van Mozes' was toch door Jehova Zelf ingesteld?
6 Besproken in o.m.: 'The Two Babylons' (A. Hislop) en 'Christendom contra Afgoderij' (W.M. Branham).
Hoe konden dezen (en tóch vervuld met de Heilige Geest) nu Mozes' wet. verklaren als voor de gemeenten 'niet noodzakelijk'???
- Omdat zij spraken door de Heilige Geest Zelf!
Zo staat het in Handelingen 15 vers 28 en 29:
"Het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht, u verder geen last op te leggen dan dit noodzakelijke: onthouding van hetgeen de afgoden geofferd is, van bloed, van het verstikte en van hoererij...".
Moge deze uitspraak door de broeders in Handelingen 15 (uitdrukkelijk gedaan vanuit de autoriteit van de Heilige Geest), u evenzeer vreugde bereiden als het de broeders in Antiochië deed:
(30) Toen men afscheid van hen genomen had, kwamen zij te Antiochië aan, riepen de vergadering bijeen en legden de brief over.
(31) En toen zij die gelezen hadden, verblijdden zij zich over de bemoediging.
SCHRIFTVERWIJZINGEN EN OVERIGE ARGUMENTEN TEGEN SABBATVIERING IN HET NIEUWE TESTAMENT
1. DE LICHAMELIJKE SABBAT IS GEEN INZETTING IN HET NIEUWE TESTAMENT VOOR DE GEMEENTE
Rom 14:5-6 Deze [immers] stelt de ene dag boven de andere, DE ANDERE STELT ZE ALLE GELIJK. Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd. Wie aan een bepaalde dag hecht, doet het om de Here.
2. DE LICHAMELIJKE SABBAT WAS EEN SCHADUWBEELD VAN DE WERKELIJKE DINGEN DIE IN DE TOEKOMST ZOUDEN KOMEN: NAMELIJK CHRISTUS
2. Col 2:16-17 Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of SABBAT, dingen, die slechts een SCHADUW zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.
Hebr 10: 1 Want daar de wet slechts een SCHADUW heeft der toekomstige goederen, niet de gestalte dier dingen zelf, … 9 . Hij heft het eerste op, om het tweede te laten gelden
Rom 10:4 Want Christus is het einde der wet
Matt.5:17 Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen.
Opmerking: een christen leeft niet in de voorafschaduwingen van het oude testament maar in de werkelijkheid en de vervulling van het Nieuwe Testament. De schaduwbeelden vinden zijn vervulling in Christus: Hij is ons Passcha, onze sabbatrust, onze vrijstad, ons volmaakte offer etc.
3. DE SABBATSDAG IS GEEN LICHAMELIJK MAAR EEN GEESTELIJKE RUST DIE GOD GEEFT NADAT WIJ TOT GELOOF GEKOMEN ZIJN.
Hebr.4:3-11 WANT WIJ GAAN TOT DE RUST IN, WIJ, DIE TOT GELOOF GEKOMEN ZIJN, zoals Hij gesproken heeft: gelijk Ik gezworen heb in mijn toorn: Nooit zullen zij tot Mijn rust ingaan, en toch waren zijn werken van de grondlegging der wereld af gereed. Want Hij heeft ergens van de zevende dag aldus gesproken: En God rustte op de zevende dag van al zijn werken; en hier wederom: Nooit zullen zij tot mijn rust ingaan. Aangezien nog te wachten is, dat sommigen tot die rust zullen ingaan, en zij, die het evangelie eerst ontvangen hebben, niet ingegaan zijn wegens hun ongehoorzaamheid, stelt Hij wederom een dag vast, heden, als Hij door David na zo lange tijd spreekt, zoals boven gezegd werd: Heden, indien gij zijn stem hoort, verhardt uw harten niet.
Want indien Jozua hen in de rust gebracht had, zou Hij niet (meer) over een andere, latere dag gesproken hebben. Er blijft dus een SABBATSRUST voor het volk van God. WANT WIE TOT ZIJN RUST IS INGEGAAN, IS OOK ZELF TOT RUST GEKOMEN VAN ZIJN WERKEN, EVENALS GOD VAN DE ZIJNE.
Laten wij er dus ernst mede maken om tot die rust in te gaan, opdat niemand ten val kome door dit voorbeeld van ongehoorzaamheid te volgen.
4. ZOALS HET DAGELIJKS OFFER OPGEHIELD BIJ HET VOLMAAKTE OFFER EN DE LICHAMELIJKE BESNIJDENIS EINDIGDE BIJ DE VOLMAAKTE BESNIJDENIS VAN HET HART, ZO IS OOK DE LICHAMELIJKE SABBATRUST TOT EEN EINDE GEKOMEN TOEN DE VOLMAAKTE RUST EN EEUWIGE SABBAT KWAM VOOR DE GELOVIGE
Matt 11:28-30 Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
Hebr.4:3, WANT WIJ GAAN TOT DE RUST IN, WIJ, DIE TOT GELOOF GEKOMEN ZIJN
….Er blijft dus een SABBATSRUST voor het volk van God
10 Want wie tot Zijn rust is ingegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de zijne.
Waarom zouden wij teruggaan naar een afschaduwing terwijl wij de werkelijkheid kennen? (citaat W. Branham)
5 DE WARE RUST KWAM OP DE DAG VAN PINKSTEREN TOEN DE DISCIPELEN VERVULT WERDEN MET DE HEILIGE GEEST EN ALS TEKEN HUN ONVERSTAANBARE TAAL VERSTAANBAAR WERD (HAND.2)
Jes 28:11-12 Voorwaar, door mensen die een onverstaanbare taal spreken, en in een vreemde tongval zal tot dit volk spreken Hij, die tot hen gezegd heeft: DIT IS DE RUST, geeft de vermoeide rust, en dit is de verademing
Opmerking: Sommige sabbatisten geloven dat het houden van de sabbat het zegel van God inhoud en het niet onderhouden van de sabbatsdag het merkteken van het beest is. De Schrift leert dat de Heilige Geest het zegel is:
In Hem zijt ook gij, nadat gij het woord der waarheid, het evangelie uwer behoudenis, hebt gehoord; in Hem zijt gij, toen gij gelovig werdt, ook verzegeld met de Heilige Geest der belofte (Efeze 1:13) En bedroeft de Heilige Geest Gods niet, door wie gij verzegeld zijt tegen de dag der verlossing.(Efeze 4:30)
De werken der wet zoals de besnijdenis en lichamelijke sabbatsrust in het O.T. is het werk van mensen en geen zegel van God. De besnijdenis van het hart en de de rust die God geeft voor de ziel is Gods werk van genade.
6. DE GESCHREVEN GESCHIEDENIS OVER 75-500 N CHR KOMT OVEREEN DAT DE CHRISTENGEMEENTE BIJEENKWAMEN OP DE EERSTE DAG VAN DE WEEK EN NIET OP DE SABBATSDAG (7E DAG)
7. DE OPSTANDING VAN JEZUS CHRISTUS ALS EERSTELING VOND PLAATS OP DE EERSTE DAG VAN DE WEEK. VIJFTIG DAGEN DAARNA OP DE PINKSTERDAG (PINKSTEREN BETEKEND 50) KWAMEN DE DICIPELEN BIJEEN OP DEZELFDE EERSTE DAG VAN DE WEEK VOLGENS LEV. 23 OM DEZELFDE OPSTANDINGKRACHT TE ONTVANGEN ALS ZIJN VOLGELINGEN. SINDS DIE TIJD KWAMEN CHRISTENEN BIJEEN OP DE EERSTE DAG VAN DE WEEK.
Lev 23:11 en hij zal de garve voor het aangezicht des HEREN bewegen, opdat gij welgevallig zijt; DAAGS NA DE SABBAT zal de priester die bewegen..
(Opmerking: Dit was een afschaduwing van de Opstanding)
vs15-17 Dan zult gij tellen van DE DAG NA DE SABBAT, van de dag waarop gij de garve van het beweegoffer gebracht hebt: zeven volle weken zullen het zijn; tot DE DAG NA DE ZEVENDE SABBAT zult gij tellen, vijftig dagen; dan zult gij een nieuw spijsoffer de HERE brengen. Uit uw woonplaatsen zult gij twee beweegbroden meebrengen; uit twee tienden efa fijn meel zullen zij bereid worden, gezuurd zullen zij gebakken worden, eerstelingen voor de HERE. (Opmerking: dit was een afschaduwing van de opstandingskracht op de Pinksterdag)
Hand 2:1-2 En toen de Pinksterdag aanbrak, WAREN ALLEN TEZAMEN BIJEEN. En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren;
(Deze Pinksterdag viel volgens Lev.23 dus opnieuw op de eerste dag van de week, die wij vandaag de zondag noemen)
Lev.23:35-36 Op DE EERSTE DAG zal ER EEN HEILIGE SAMENKOMST ZIJN; generlei slaafse arbeid zult gij verrichten. Zeven dagen zult gij de HERE een vuuroffer brengen; op DE ACHTSTE DAG zult gij een heilige samenkomst hebben en de HERE een vuuroffer brengen
8. VOLGENS DE SCHRIFT KWAMEN DE EERSTE CHRISTENEN NA DE OPSTANDING BIJEEN OP DE EERSTE DAG VAN DE WEEK, ER IS GEEN GEVAL BEKEND DAT ZIJ DE SABBATSDAG HIELDEN.
Joh.20:19 Toen het dan avond was OP DIE EERSTE DAG DER WEEK en ter plaatse, waar de discipelen zich bevonden, de deuren gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus en stond in hun midden en zeide tot hen: Vrede zij u!
Hand 20:7 En toen wij op DE EERSTE DAG DER WEEK SAMENGEKOMEN waren om brood te breken, hield Paulus een toespraak tot hen en, daar hij van plan was de volgende dag te vertrekken, zette hij zijn rede voort tot middernacht.
I Kor 16:1-2 Aangaande nu de verzameling, die voor de heiligen geschiedt, gelijk als ik aan de Gemeenten in Galátië verordend heb, doet ook gij alzo. ELKEN EERSTEN DAG DER WEEK, legge een iegelijk van u iets bij zichzelven weg, vergaderende een schat, naar dat hij welvaren verkregen heeft; opdat de verzamelingen alsdan niet eerst geschieden, wanneer ik gekomen zal zijn.
9. DE SABBATSDAG WAS EEN TIJDELIJK VERBOND TUSSEN GOD EN DE ISRAËLIETEN EN ALS EEN GEDENKTEKEN DAT ZIJ VERLOST WAREN VAN SLAVERNIJ UIT EGYPTE.
Deut 5:15 want gij zult gedenken, dat gij dienstknechten in het land Egypte geweest zijt, en dat de HERE, uw God, u vandaar heeft uitgeleid met een sterke hand en met een uitgestrekte arm; DAAROM HEEFT U DE HERE, UW GOD, GEBODEN DE SABBATDAG TE HOUDEN.
Ex 31:17 Tussen Mij en de ISRAËLIETEN is deze een teken voor altoos, want in zes dagen heeft de HERE de hemel en de aarde gemaakt, en op de zevende dag heeft Hij gerust en adem geschept.
Opmerking: De sabbatsdag was een gedenkdag van wat Here gedaan had onder het oude verbond (verlossing uit slavernij in Egypte van Israël, geven van de wet) en de rustdag van God na de voltooiing van de oude schepping.
De eerste dag van de week is een gedenkdag wat God gedaan heeft in het Nieuwe Testament (verlossing uit onze zonde, Zijn volbrachte werk op het kruis, de opstanding en de nieuwe Schepping)
Ex 32:12-13 Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende: Gij nu, spreek tot de kinderen Israëls, zeggende: Gij zult evenwel mijn sabbatten onderhouden; want dit is een teken tussen Mij en tussen ulieden, bij uw geslachten; opdat men wete, dat Ik de HEERE ben, Die u heilige.
Ex. 31:16 DAT DAN DE KINDEREN ISRAËLS DEN SABBAT HOUDEN, den sabbat onderhoudende IN HUN GESLACHTEN, tot een eeuwig verbond.
Opmerking: eeuwig verbond betekend hier niet zonder begin of einde zie bijvoorbeeld het verbond van eeuwig priesterschap Num.25:1 en de besnijdenis en het Pasen werd ook een eeuwig teken genoemd (Gen 17:11, Ex 12:13)
Opmerking: Ook was dit verbond voor de Israëlieten die uit Egypte verlost waren en voor hun geslachten daarna:
Ex 5: 3 Met onze vaderen heeft de HEERE dit verbond NIET gemaakt, maar met ons, wij die hier heden allen levend zijn.
10 VANAF ADAM TOT MOZES IS NERGENS IN DE GESCHRIFTEN TE VINDEN DAT GOD IEMAND GEBOOD DE SABBATSDAG TE ONDERHOUDEN (EX.5:3, Deut,5:15)
11 IN NIEUWE TESTAMENT (VERBOND) WORDT AVONDMAALVIERING EN DE WATERDOOP GENOEMD MAAR NERGENS WORDT OPDRACHT GEGEVEN OM DE SABBATSDAG TE ONDERHOUDEN.
Opmerking: Hoewel de sabbatsdag zo verweven was in de Joodse samenleving onder het oude verbond, bleek het moeilijk te zijn voor elke ISRAËLIET het gebod te onderhouden. Daarom werden de Israëlieten veelvuldig geboden en er aan herinnerd om de sabbatsdag te onderhouden. Toch werd bij de introductie van het Evangelie aan de heidenen - die hiermee onbekend waren - niet één keer geboden of er aan herinnerd om de sabbat te houden.
Hand 15:19 Daarom ben ik van oordeel, dat men hen, die zich uit de heidenen tot God bekeren, niet verder moet lastig vallen… vs 28-29 Want HET HEEFT DE HEILIGE GEEST EN ONS GOED GEDACHT, u VERDER GEEN LAST OP TE LEGGEN DAN DIT NOODZAKELIJKE: onthouding van hetgeen de afgoden geofferd is, van bloed, van het verstikte en van hoererij; indien gij u hier voor wacht, zult gij wèl doen
12 DE EERSTE CHRISTENGEMEENTE WERD JUIST ONTMOEDIGD OM TE VEEL AANDACHT TE SCHENKEN AAN VASTE DAGEN ZOALS SABBATTEN.
Gal 4:5 om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen. vs. 10-11 Dagen, maanden, VASTE TIJDEN en jaren neemt gij waar. Ik vrees, dat ik mij wellicht tevergeefs voor u ingespannen heb.
Hebr 7:12 Want uit een verandering van priesterschap volgt noodzakelijk ook een verandering van wet.
13 SABBATISTEN MAKEN EEN ONDERSCHEID IN DE BLIJVENDE ZEDENWET (10 GEBODEN GEGRAVEERD IN STEEN) EN DE TIJDELIJK CEREMONIËLE WET. ER IS GEEN PLAATS IN DE BIJBEL DIE DIT BEVESTIGD
A. Jezus plaatste een gebod die buiten de tien geboden was als eerste gebod:
Marc 12:29-31 En Jesus antwoordde hem, Het eerste van alle de geboden is, Hoort Israël, De Heere onze God is een enig Heere. En gij zult de Heere uwen God lief hebben met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste gebod.
En het tweede hieraan gelijk dis, Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Er is geen ander gebod groter dan deze.
B. Jezus gebruikte de tien geboden en de overige geboden door elkaar:
Matt.5:17-21 Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen. Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied. Wie dan één van de kleinste dezer geboden ontbindt en de mensen zo leert, zal zeer klein heten in het Koninkrijk der hemelen; doch wie ze doet en leert, die zal groot heten in het Koninkrijk der hemelen. Want Ik zeg u: Indien uw gerechtigheid niet overvloedig is, meer dan die der schriftgeleerden en Farizeeën, zult gij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan.
Gij hebt gehoord, dat tot de ouden gezegd is: Gij zult niet doodslaan; en: Wie doodslag pleegt, zal vervallen aan het gerecht. Maar Ik zeg u: Een ieder, die in toorn leeft tegen zijn broeder, zal vervallen aan het gerecht.
Matt.5:38+39 Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Oog om oog en tand om tand. Maar Ik zeg u, de boze niet te weerstaan, doch wie u een slag geeft op de rechterwang, keer hem ook de andere toe;
Opmerking: Jezus ontbond de wet niet maar maakte ze zelfs gewichtiger. Zo zijn de besnijdenis en de sabbatsrust niet ontbonden maar de besnijdenis en sabbatsrust van God voor het hart is veel gewichtiger dan de lichamelijke werken van de wet
C. De apostelen leerde nooit onderscheidt te maken tussen de 10 geboden en de overige wetten.
Voorbeeld: I Kor 14:34 Zoals in alle gemeenten der heiligen moeten de vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet vergund te spreken, maar zij moeten ondergeschikt blijven, zoals ook de wet zegt.
D. Overige geboden in het O.T. bijvoorbeeld tegen valse profeten, tovenarij, spiritisme, homoseksualiteit staan buiten de tien geboden maar komen van een onveranderlijke God en zijn ook van blijvende aard
HOME
Onderwerpen
TOP
Wilt u reageren:
|