Maar dit hebt gij, dat gij de werken der Nikolaïeten haat, welke Ik ook haat. (Openb. 2:6)
Er zijn twee gedachten over wat de Nikolaïeten waren. Sommigen zeggen, dat zij een groep afvalligen waren, die als hun oprichter Nikolaüs van Antiochië hadden, een proseliet, die een van de zeven diakenen was geworden in Jeruzalem. Zij hadden heidense feesten en waren zeer onkuis in hun gedrag. Zij leerden, dat iemand, om de zinnelijkheid de baas te worden, eerst uit ervaring het gehele terrein ervan moest kennen. Natuurlijk gaven zij zich aan zulk een losbandigheid over, dat ze volkomen ontaardden. Zo werden er op hen twee Oud-testamentische namen toegepast, die zulke uitspattingen symboliseerden: Bileam en Izebel. Evenals Bileam verleidde ook Nikolaüs het volk en overwon het. Men veronderstelt dat deze groep uit Efeze verdreven was en in Pergamus een plaats had gevonden om zich te vestigen.
Maar de kwestie met deze opvatting is, dat ze niet waar is. Ze berust absoluut niet op de historie. Ten hoogste is er een traditie waarop men zich zou kunnen beroepen. Als we zulk een zienswijze zouden aannemen, dan zouden we het gemeente tijdperk van Efeze zonder meer historisch maken, dus zonder enige betekenis voor nu
Wie zijn deze Nikolaïeten eigenlijk? Het woord is afgeleid van twee Griekse woorden: "nikao", dat veroveren (overwinnen) betekent, en "laos", dat de leken betekent. Eenvoudig gezegd komt het hierop neer, dat iemand iets in die eerste gemeente deed, dat de "leken" overwon. Wanneer de leken overwonnen of onderworpen waren, dan moet dat door een zeker "gezag" zijn geschied.
Wat was het toch dat God haatte en dat in de gemeente plaatsvond? Wat er gebeurde en nog steeds doorgaat, is nu precies wat het woord "nikolaïet" betekent. De mensen werden op de een of andere wijze onderworpen en wel op een wijze, die volkomen in strijd is met het Woord van God.
Om nu de juiste betekenis te verstaan van hetgeen wij hier aan het bespreken zijn, moet ik u er voortdurend aan herinneren, dat de godsdienst (de geestelijke dingen, zo u wilt) is samengesteld uit twee delen, die zich dooreenvlechten, maar die echter als zwart en wit tegenover elkaar staan. De godsdienst en de geestelijke wereld zijn gemaakt van die twee bomen, die hun wortels hadden in Eden. Zowel de Boom des Levens als de Boom der Kennis van Goed en Kwaad stonden midden in de hof en hun takken mengden zich ongetwijfeld door elkander. Zo is er in de gemeente van Efeze dezelfde paradox. De gemeente bestaat uit goeden en kwaden. Twee wijnstokken maken de gemeente uit. Zij zijn als de tarwe en het onkruid, zij groeien naast elkaar op. Maar de ene is WAAR terwijl de andere VALS is. Nu zal God tot elk van hen spreken en over elk van hen. Hij zal hen de gemeente noemen. Alleen de uitverkorenen zullen niet verleid worden. Matthéüs 24:24: "Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en zullen grote tekenen en wonderheden doen, alzo dat zij (indien het mogelijk ware) ook de uitverkorenen zouden verleiden." Dus al in de eerste gemeente -- heel kort na Pinksteren -- begon de valse wijnstok zich om de ware wijnstok heen te vlechten en treffen wij de werken der Nikolaïeten aan. Het zal blijken, dat die geest de ware wijnstok bestrijdt, totdat hij (die valse geest) door God vernietigd wordt. Hebt u het nu begrepen?
Kijk maar hoe het begon in de eerste Christen-gemeente. Eerst werden het "werken" genoemd. Toen werd het een leer. Het werd de standaard. Het werd de aangegeven weg. Tenslotte nam het de macht in handen en God werd opzij geschoven. O, het begon zo klein, zo rustig, het leek zo ongevaarlijk. Het zag er zo goed uit. Het zag er zo gezond uit. Daarna kreeg het houvast en als een python perste het zelfs de adem en al het geestelijke, dat in de gemeente was, er uit. O, die valse wijnstok is geraffineerd. Hij is als een engel des lichts, totdat hij u te pakken krijgt. Ik wil u zeggen, dat ik een voorstander ben van leiding. Maar ik ben niet voor leiding van mensen. Ik ben voor de leiding van de Heilige Geest door middel van het Woord. Ik geloof ook, dat God in de gemeenten mensen heeft aangesteld, die door de Heilige Geest met gaven zijn begiftigd. Zij zullen ervoor zorgdragen, dat de gemeente op orde blijft. Ik geloof dat. Ik geloof ook, dat de gemeente geregeerd wordt door mannen, die door God met die taak worden belast. Maar die regering GESCHIEDT DOOR MIDDEL VAN HET WOORD, zodat in feite niet de mens regeert, maar de GEEST VAN GOD, want het Woord en de Geest zijn ÉÉN. Hebreeën 13:7: "Gedenkt uw voorgangers, die u het Woord Gods gesproken hebben; en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandeling."
Maar let eens op, wat er in die oude tijd gebeurde. Die valse wijnstok kreeg houvast en leerde, dat heerschappij van mensen goed was. Hij leerde, dat de gemeente bestuurd moest worden. Hij leerde een heerschappij over mensen, maar in plaats van het op Gods wijze te doen, namen zij eenvoudigweg gezag en vestigden al de geestelijke macht in hun eigen handen en kwamen met een heilig priesterschap voor de dag, dat tussen God en de mensen in stond. Zij gingen linea recta terug naar het oude systeem onder Aäron. Zij werden antichristelijk, want zij schaften het middelaarschap van Jezus af, en legden hun eigen middelaarschap op. God haatte dat. De Efeziërs haatten dat ook en een ieder waar gelovige zal dat eveneens haten. Wij zouden wel stekeblind moeten zijn, als wij niet zagen, dat hetzelfde door alle tijdperken heen aan het werk is en juist nu is het erger dan ooit. Het was de organisatie. De organisatie bracht scheiding onder het volk. Gods volk behoorde eigenlijk één te zijn. Door ÉÉN GEEST zijn zij ALLEN in één lichaam gedoopt en IEDEREEN dient bewogen te zijn door de Heilige Geest en IEDEREEN moet deelnemen in de aanbidding van God. Maar de ene mens wilde boven anderen verheven worden; daarom namen zij de macht over, bisschoppen werden aartsbisschoppen en met indrukwekkende titels gingen zij boven het Woord van God uit en leerden hun eigen leringen. Zij kregen de mensen zover, dat zij hen gehoorzaam werden, totdat het moment kwam, dat hun manier van aanbidding helemaal niet meer geleek op die van de eerste dagen na Pinksteren. Deze werken waren het begin van de apostolische successie. Van de apostolische successie was het maar een kleine en gemakkelijke stap tot "het lidmaatschap van de kerk" als het middel van reddende genade. Het Woord werd teruggebracht tot een geloofsbelijdenis. De antichrist overheerste de gemeente door zijn geest.
Kijk hoe het tegenwoordig is. Als u Handelingen 2:4 leest, zoals sommigen dat doen, dan zou het als volgt kunnen luiden: "En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, kwam een priester met een ouwel en hij zei: 'Steek je tong uit', en hij legde de ouwel erop en zelf dronk hij wat wijn en zei: 'U hebt nu de Heilige Geest ontvangen.'" Ongelofelijk niet waar? Dat is nu precies waar het Nikolaïtisme toe gekomen is. Zij zeggen: "Stoor u niet aan wat Gods Woord zegt. U kunt het niet begrijpen. Wij moeten het voor u uitleggen. Bovendien is de Bijbel niet af. Hij moet met de tijd veranderen en wij zullen u zeggen welke veranderingen dat zijn." Hoezeer is dit in strijd met Gods Woord, dat met nadruk zegt: "God zij waarachtig, maar alle mens leugenachtig" (Romeinen 3:4), wanneer het een conflict betreft met de waarheid. Hemel en aarde zullen voorbij gaan, maar GEEN ENKEL WOORD van God zal ledig wederkeren. De mensen worden dus geleid door mensen, die menen te zijn wat zij niet zijn. Zij zeggen dat zij stedehouders van Christus zijn, maar zij zijn antichristen.
Nog een triest verhaal. Het is het verhaal van de waterdoop. In de dagen van Jezus en ook na Pinksteren werd men gedoopt door onderdompeling in water. Niemand kan dat ontkennen. Ontwikkelde lieden zeggen, dat zij alleen maar water op de mensen goten, omdat het zo gemakkelijk was op vele plaatsen kleine waterputten te vinden. Gieten zij water op hen, dan doen zij het in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, alsof deze titels werkelijk namen waren en alsof er drie Goden zijn in plaats van maar één. Doch blijf in die organisatie en probeer er de waarheid van de doop door onderdompeling in de Naam van de Here Jezus Christus te prediken, en u wordt er uit gezet. U kunt u niet door God laten leiden en daarin blijven. Het is een onmogelijkheid.
Nu was Paulus een profeet, onderwezen door de Heilige Geest. Als Paulus doopte in de naam van de Here Jezus Christus en zei dat iemand, die het anders deed dan hij gepredikt had, vervloekt was, dan is het tijd wakker te worden en te zien, dat de gemeente niet langer beheerst wordt door de HEILIGE GEEST, maar dat zij beheerst wordt door de Nikolaïeten. Handelingen 20:27--30: "Want ik heb niet achtergehouden, dat ik u niet zou verkondigd hebben al de raad Gods. Zo hebt dan acht op uzelf, en op de gehele kudde, waarover u de Heilige Geest tot opzieners gesteld heeft, om de gemeente Gods te weiden, welke Hij verkregen heeft door Zijn eigen bloed. Want dit weet ik, dat na mijn vertrek zware wolven tot u inkomen zullen, die de kudde niet sparen. En uit uzelf zullen mannen opstaan, sprekende verkeerde dingen, om de discipelen af te trekken achter zich."
Paulus zag het aankomen. Maar, hij waarschuwde hen voor dit geraffineerde priesterschap, dat komen zou en het heft in handen zou nemen met zijn valse leringen. Hij wist, dat zij een manier van aanbidding in elkaar zouden zetten, die het volk uitsloot van ieder aandeel in een bediening van de Heilige Geest. Zelfs tegenwoordig is er onder hen, die beweren vrij te zijn en vervuld met de Geest, niet al te veel vrijheid voor de leken en het best dat wij te zien kunnen krijgen is een paar predikers met geïnspireerde prediking, terwijl de kudde er maar bij zit en probeert deze prediking in zich op te nemen. Dit is wel ver van Paulus af, die zei, dat wanneer allen tezamen komen zij allen de leiding van de Geest hadden en allen deelnamen in de Geestelijke eredienst.
De geïnstitueerde kerk heeft deze les nooit geleerd, noch van de Schrift, noch van de geschiedenis. Iedere keer bezoekt God de mensen met de Heilige Geest en ze worden vrij; maar na een poosje binden zij zich weer aan precies hetzelfde als waar ze uitgekomen zijn. Toen Luther uit het Katholicisme kwam, bleven de mensen enige tijd vrij (van organisatie). Maar toen hij stierf, organiseerden zij eenvoudig wat zij dachten, dat hij geloofde en verwierpen iedereen die iets zei, dat in strijd was met hun eigen woorden. Zij keerden regelrecht terug naar het Katholicisme, zij het in een ietwat gewijzigde vorm. Vandaag aan de dag zijn vele Lutheranen bereid helemaal terug te keren.
O zeker, in Openbaring 17:5 staat dat die oude hoer vele dochters had. Deze dochters zijn net als de moeder. Zij schuiven het Woord aan de kant, loochenen het werk van de Geest van God, onderwerpen de leken en maken het voor de leken onmogelijk God te aanbidden, tenzij deze via hen komen of door hun stelsel, hun patroon, wat niets anders is dan een blauwdruk van ongeloof en van Satan zelf afkomstig is.
Waar zijn wij geestelijk beland? Wij zijn in een duistere woestijn. Wat zijn wij ver van de waarheid afgedwaald, die de eerste gemeente had. Pinksteren is nergens te bekennen en het Woord vindt u niet. De apostolische successie, die tegenwoordig veel opgang heeft, kunt u niet in het Woord vinden. Het is een idee van de mens. Het verdrong op onwettige wijze de waarheid, dat GOD en NIET DE MENS Zijn leiders in de gemeente heeft gesteld. Petrus is niet eens in Rome geweest. Toch liegen zij en zeggen, dat hij er geweest is. De geschiedenis bewijst, dat het echter niet zo is. Er zijn mensen, die de geschiedenis lezen, maar zij halen hun schouders op en wenden zich tot een leugen, om die te geloven. Waar kunt u de "plaatsvervanger" (of stedehouder) van Christus in het Woord vinden? Niemand neemt Zijn plaats in; toch wordt het zo voorgesteld en de mensen aanvaarden het. Waar kunt u vinden, dat God "verdere openbaring" aanvaardt, in het bijzonder openbaring, die in strijd is met wat reeds gegeven is? Toch aanvaarden zij die en bouwen er op voort. Waar vindt u een vagevuur? Waar vindt u een "mis"? Waar vindt u, dat u geld kunt betalen om uit de hel te komen? Het staat niet in het Woord, maar mensen hebben het in hun eigen boek gezet en daardoor de macht over mensen gekregen, die zij overheersen door vrees. Waar vindt u, dat "de mens macht heeft ons onze zonden te vergeven, alsof hij God was"? "Zware wolven", is nauwelijks sterk genoeg om hen te beschrijven! Nikolaïtisme. Organisatie. De mens boven de mens.
Keer terug tot God! Bekeer u voor het te laat is! Zie het handschrift is op de wand. Het spreekt van oordeel. Zoals de heilige vaten ontwijd waren en daardoor de toorn van God brachten, zo is nu het heilige Woord ontwijd en de Geest is smart aangedaan en het oordeel is hier, ja aan de deur. Bekeer u! Bekeer u! Keer terug tot Pinksteren! Terug tot de leiding van de Heilige Geest. Terug tot het Woord van God, want waarom zoudt gij sterven?
Die groep, die voetje voor voetje in de gemeente binnensloop door haar DADEN (Nikolaïtisme) vreest niet meer om zich bloot te geven, maar wordt openlijk georganiseerd in een eigen groepering en komt op tegen de ware gemeente in onverholen vijandschap.
Wanneer ik zeg dat dit een georganiseerde antichristelijke gemeente was dan geef ik u de waarheid van de authentieke geschiedenis. De eerste gemeente die in Rome gevestigd werd (wij zullen haar geschiedenis bespreken in het tijdperk van Pergamus) had de waarheid Gods reeds verdraaid in een leugen door een afgodendienst binnen te laten met Christelijke namen en betekenissen. In het tweede tijdperk was zij zo afgodisch geworden (ofschoon zij beweerde de ware gemeente te zijn) dat Polycarpus op zeer hoge leeftijd van ongeveer 1500 mijl ver kwam om hen te smeken terug te keren. Zij wilden het niet doen. Zij hadden een solide hiërarchie en een solide organisatie, en hadden volledig het Woord losgelaten. Dit is nu de synagoge des Satans, vol lastering, waarin reeds het zaad van de leer der Nikolaïeten aanwezig was en wat zeer spoedig de feitelijke zetel en kracht van Satans religie zou worden. En dit is volkomen waar, want Openbaring 2:9b zegt NIET dat deze mensen VAN Satans synagoge zijn, maar dat ZIJ SATANS SYNAGOGE ZIJN.
Ik weet uw werken, dat gij de naam hebt, dat gij leeft, en gij zijt dood.
Openbaring 3:2b: "Want Ik heb uw werken niet vol gevonden voor God." Hier is nu waarlijk iets heel vreemds. Tot dusver heeft de Geest in ieder tijdperk allereerst de ware gelovigen geprezen en daarna de valse wijnstok aangeklaagd. Maar in dit tijdperk is er blijkbaar zo'n moedwillige veronachtzaming van de Here en Zijn Woord, dat de boodschap aan dit vijfde tijdperk een en al veroordeling is.
"Ik weet uw werken." Wat waren deze werken, die voor de Here opkomen en Zijn ongenoegen veroorzaakten? Wel, zoals u weet gingen de tijdperken in elkaar over; de werken van het vierde tijdperk worden in het vijfde tijdperk voortgezet. Deze werken waren, zoals u weet:
1. De leiding van de Heilige Geest werd vervangen door een menselijke hiërarchie.
2. Het zuivere Woord van God en het vrije genot ervan voor iedereen werd vervangen door geloofsbelijdenissen, dogma's, kerkorden, enzovoort.
3. De aanbidding in de Geest en de gaven des Geestes, en al wat tot de ware broederlijke gemeenschap der heiligen behoort, werd terzijde geschoven en vervangen door liturgie en letterlijke afgoderij, heidense feesten enzovoort.
4. De Mariaverering nam gaandeweg een grotere plaats in, in de Christelijke eredienst, totdat zij uiteindelijk een plaats had verkregen, die alleen aan de Godheid toekwam en de Zoon werd van Zijn verheven positie verstoten en ondergeschikt gemaakt aan een mens, met name de paus, die zich de naam van "stedehouder van Christus" toeëigende.
Degenen, die deze verschrikkelijke antichristelijke kerk bestreden, werden omgebracht. Degenen, die bij haar bleven, bemerkten dat zij een pion van de kerk waren, of het nu landlieden of koningen waren. Zij hadden hun leven niet in eigen hand, en ook was hun leven niet van Christus, maar zij behoorden met lichaam, ziel en geest de kerk van Rome toe. Zij spraken over het bloed van Christus, maar toch kochten zij hun redding met geld en kochten vergeving van zonden, hetzij met goud, hetzij door boetedoening. De meer welgestelden vonden het een prettige toestand, toen Leo X hun toestond om aflaten te kopen voor zonden, die nog niet bedreven waren, zodat zij zonder gewetensbezwaar hun afgrijselijke misdaden konden beramen en vervolgens uitvoeren in de wetenschap, dat de paus hun zonden reeds had vergeven. Het Woord Gods werd hun onthouden, wie kon dus de waarheid weten! Daar de waarheid slechts door het Woord komt, was het volk opgesloten in een kerker van de Roomse kerk in afwachting van de dood en van het oordeel daarna. Maar de grote hoer, dronken van het bloed der martelaren en zonder enige gedachte aan het oordeel, gedroeg zich als een wilde en ging voort met haar slachtpartijen, zowel lichamelijk als geestelijk.
Alzo hebt ook gij, die de lering der Nikolaïeten houden; hetwelk Ik haat.(Openb. 2:15)
U zult zich herinneren hoe ik bij het tijdperk van Efeze heb uiteengezet, dat het woord "Nikolaïeten" afgeleid is van twee Griekse woorden: "nikao", dat overwinnen, onderwerpen of veroveren betekent, en "laos", wat betekent "de leken" (het volk).
Het woord Nikolaïeten betekent dus zoiets als "de leken overwinnen". En waarom is dit nu zo iets verschrikkelijks? Het is verschrikkelijk, omdat God Zijn gemeente nooit in de handen van een uitverkoren leiderschap heeft gelegd, dat zijn gang kan gaan met politieke gezindheid. Hij heeft Zijn gemeente toevertrouwd aan de zorg van door God verordineerde, Geest-vervulde, Woord-levende mannen, die de mensen leiden door ze te voeden met het Woord. Hij heeft de mensen niet in klassen ingedeeld, zodat de massa's worden geleid door een "heilig" priesterschap. Het is waar, dat de leiding (in de gemeente) heilig moet zijn, maar dat moet de hele gemeente ook zijn. Verder kunt u niet één plaats in het Woord vinden waaruit blijkt, dat priesters of dienaars bemiddelen tussen God en de mensen, en evenmin is er een Schriftplaats, waar zij in hun verering van de Here apart staan. God wil dat allen Hem samen liefhebben en dienen. Het stelsel der Nikolaïeten doet deze voorschriften teniet en maakt van degenen die leiding geven heersers in plaats van dienaren. Nu ontstond deze leer in werkelijkheid als "werken" in het eerste tijdperk. Het schijnt, dat het probleem lag in twee woorden: "oudsten" of "ouderlingen" (presbyters) en "opzieners" (bisschoppen). Hoewel de Schrift laat zien, dat er in iedere gemeente verscheidene oudsten zijn, begonnen sommigen, zoals Ignatius, te leren dat het idee van "bisschop" inhield, dat deze uitstak boven de oudsten en gezag of heerschappij over hen had. Nu is de zaak deze, dat het woord "oudste" aanduidt, wie de persoon is, terwijl het woord "bisschop" het ambt van dezelfde man aanduidt. De oudste is de man; bisschop is het ambt van de man. "Oudste" heeft altijd eenvoudig geduid op iemands leeftijd in de Heer. Hij is een oudste, niet omdat hij uitgekozen of aangesteld is enzovoort, maar omdat hij OUDER is. Hij is beter toebereid, meer geoefend, geen nieuweling, betrouwbaar vanwege zijn ervaring en lange staat van dienst als Christen. Maar nee, de bisschoppen hielden zich niet aan de brieven van Paulus, maar wendden zich liever tot het verhaal dat beschrijft hoe Paulus de oudsten van Efeze naar Milete riep in Handelingen 20. In vers 17 staat, dat de "ouderlingen" werden geroepen en dan worden deze in vers 28 opzieners (bisschoppen) genoemd. En deze bisschoppen (ongetwijfeld politiek georiënteerd en begerig naar macht) beweerden met klem dat uit Paulus' woorden zou blijken dat "opzieners" meer waren dan de plaatselijke ouderling (oudste), die alleen in zijn eigen kerk officiële bevoegdheid had. Voor hen was een bisschop nu iemand wiens gezag zich uitstrekte over vele plaatselijke leiders. Zo'n voorstelling was noch Schriftuurlijk noch historisch, toch helde zelfs een man van het formaat van Polycarpus naar zulk een organisatie over. Wat in het eerste tijdperk met een daad begon, werd letterlijk tot een leer en zo is het tot op vandaag. Nog steeds matigen bisschoppen zich de macht aan om over mensen te heersen en met hen te doen zoals ze willen, bijvoorbeeld door hen in een bediening te plaatsen, waar zij (de bisschoppen) maar willen. Dit is een verloochening van het leiderschap van de Heilige Geest, Die zei: "Zondert Mij af beide Barnabas en Saulus tot het werk, waartoe Ik ze geroepen heb." Dit is anti-Woord en anti-Christus, ofwel antichristelijk. Matthéüs 20:25--28: "En toen Jezus hen tot Zich geroepen had, zeide Hij: Gij weet, dat de oversten der volken heerschappij voeren over hen, en de groten gebruiken macht over hen. Doch alzo zal het onder u niet zijn; maar zo wie onder u groot zal willen worden, die zij uw dienaar; en zo wie onder u de eerste zal willen zijn, die zij uw dienstknecht. Gelijk de Zoon des mensen niet is gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een losprijs voor velen." Matthéüs 23:8--9: "Doch gij zult niet Rabbi genaamd worden; want Eén is uw Meester, namelijk Christus; en gij zijt allen broeders. En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde; want Eén is uw Vader, namelijk Die in de hemelen is."
Om dit nog duidelijker te maken, wil ik het Nikolaïtisme zo verklaren. U herinnert zich, dat in Openbaring 13:3 staat: "En ik zag een van zijn hoofden als tot de dood gewond, en zijn dodelijke wond werd genezen; en de gehele aarde verwonderde zich achter het beest." Nu weten wij, dat het gewonde hoofd het heidense Romeinse Rijk was, die grote politieke wereldmacht. Dit hoofd kwam weer op als het "Rooms- (Romeins-) katholieke geestelijke rijk". Let hier nu goed op. Wat deed het politieke heidense Rome, wat de basis van zijn succes was? Het "verdeelde en veroverde". Dat was het zaad van Rome -- verdelen en veroveren. Haar ijzeren tanden verscheurden en verslonden. Degene die zij verscheurde en verslond, kon niet weer op staan, zoals toen ze Carthago verwoestte en met zout bestrooide. Het zelfde ijzeren zaad bleef in haar toen ze opstond als de valse kerk, en haar politiek is dezelfde gebleven -- verdelen en veroveren. Dat is het Nikolaïtisme en God haat het.
Nu is het een bekend historisch feit, dat toen deze dwaling de kerk binnensloop, mensen naar het ambt van bisschop begonnen te dingen, met het gevolg, dat deze positie werd gegeven aan de meer onderlegde en materieel vooruitstrevende en politiek-gezinde mannen. Menselijke kennis en het program begonnen de plaats van de Goddelijke wijsheid over te nemen en de Heilige Geest regeerde niet langer. Dit was inderdaad een tragisch kwaad, want de bisschoppen begonnen te beweren, dat je niet langer een oprecht Christelijk karakter nodig had om het Woord of de riten in de kerk te bedienen, want het kwam slechts op de uiterlijkheden en de ceremoniën aan. Dit gaf boze mannen (verleiders) gelegenheid, de kudde te verscheuren.
Toen de door mensen bedachte leer van de verheffing van bisschoppen tot een plaats, die hun in de Schrift niet gegeven wordt eenmaal gevestigd was, was de volgende stap, dat men titels in verschillende rangen begon uit te delen, die een godsdienstige hiërarchie vormden; want spoedig waren er aartsbisschoppen boven bisschoppen en kardinalen weer boven de aartsbisschoppen, en in de tijd van Bonifatius III was er een paus boven allen, een pontifex.
En zo, met de leer der Nikolaïeten en de vermenging van het Christendom met het Babylonisme, moest het gevolg wel zijn hetgeen Ezechiël zag in hoofdstuk 8:10: "Zo ging ik in, en ik zag, en ziet, er was allerlei beeltenis van kruipende dieren en verfoeilijke beesten, en van alle drekgoden van het huis Israëls, geheel rondom aan de wand geschilderd." Openbaring 18:2: "En hij riep krachtig met een grote stem, zeggende: Zij is gevallen, zij is gevallen, het grote Babylon, en is geworden een woonstede der duivelen, en een bewaarplaats van alle onreine geesten, en een bewaarplaats van alle onrein en hatelijk gevogelte; omdat uit de wijn van de toorn van haar hoererij alle volken gedronken hebben..."
Nu ging deze leer der Nikolaïeten, deze regering die in de kerk gevestigd was, er bij veel mensen niet zo best in, want zij konden nog altijd het een of andere geschrift of een handboek lezen over het Woord, dat door een vroom iemand geschreven was. Dus wat deed de kerk? Zij bande de rechtvaardige leraars uit en verbrandde de boekrollen. Ze zeiden: "Je hebt een speciale opleiding nodig om het Woord te kunnen lezen en verstaan. U weet toch wel, zelfs Petrus zei, dat vele dingen, die Paulus geschreven had zwaar om te verstaan waren." Nadat het Woord van de mensen was weggenomen, kwam het al spoedig zover, dat de mensen alleen maar luisterden naar wat de priester te zeggen had en deden wat hij hun zei. Dat noemden zij God en Zijn heilig Woord. Zij namen de gedachten en levens van de mensen in beslag en maakten hen de dienstknechten van een despotisch priesterschap.
De Rooms-katholieke kerk noemt zich de Moederkerk. Zij noemt zich de eerste of oorspronkelijke kerk. Dat is absoluut juist. Zij was de oorspronkelijke Eerste Kerk van Rome, die terugviel en de weg der zonde opging. Zij was de eerste die zich organiseerde. In haar werden de daden, en later de leer van het Nikolaïtisme gevonden. Niemand zal ontkennen dat zij een moeder is. Zij is moeder en heeft dochters voortgebracht. Nu komt een dochter uit een vrouw voort. Een vrouw, gekleed in scharlaken, zit op de zeven heuvelen van Rome. Zij is een hoer en heeft dochters gebaard. Die dochters zijn de Protestantse kerken, die uit haar voortkwamen en daarop regelrecht terugkeerden tot de organisatie en het Nikolaïtisme. Deze moeder van de dochterkerken wordt een hoer genoemd. Dat is een vrouw die ontrouw was aan haar huwelijksbeloften. Zij was gehuwd met God en heeft zich daarna afgekeerd door te hoereren met de duivel en in haar hoererijen heeft zij dochters voortgebracht, die al net eender zijn als zij. Deze combinatie van moeder en dochter is anti-Woord, anti-Geest en mitsdien anti-Christus, ja ANTICHRISTELIJK.
Nu wil ik, voor ik verder ga, nog zeggen, dat deze vroege bisschoppen dachten, dat zij boven het Woord stonden. Zij vertelden de mensen, dat zij hun zonden konden vergeven wanneer zij hun deze beleden. Zo is de waarheid nooit geweest. Ze begonnen kinderen te dopen in de tweede eeuw. Zij brachten in werkelijkheid de doop der wedergeboorte in toepassing. Geen wonder dat de mensen vandaag in verwarring zijn. Als ze toen, zo dicht bij Pinksteren, in verwarring waren, zijn zij nu in een haast wanhopige toestand, ongeveer 2000 jaar verwijderd van de oorspronkelijke waarheid.
O, gemeente Gods, er is maar één hoop. Keer terug tot het Woord en blijf daarbij.
God had geen enkel respect voor die Nikolaïeten met hun doctoren in de wijsbegeerte, in de rechten en in de theologie en al hun mooie organisaties en het beste waarop de mens zich kan beroemen, maar Hij had wel respect voor Israël, want zij hadden het bewezen Woord onder hen. Zeker, Israël zag er niet zo heel mooi uit, ze waren net in overhaaste vlucht uit Egypte gekomen, maar toch waren zij een gezegend volk. Alles wat Israël gedurende meer dan 300 jaar had geweten was het hoeden van kudden, het bewerken van akkers en slaafse arbeid in doodsangst onder de Egyptenaren. Maar nu was het vrij. Het was een gezegend volk door de soevereiniteit van God. Zeker zag Moab op hen neer. En alle andere naties ook. De organisatie ziet altijd neer op de ongeorganiseerden en zal hen of dwingen te beslissen tot de organisatie toe te treden of ze vernietigen wanneer ze niet willen komen.
DE LEER VAN BILEAM
Openbaring 2:14:
... dat gij aldaar hebt, die de lering van Bileam houden, die Balak leerde de kinderen Israëls een aanstoot voor te werpen, opdat zij afgodenoffer zouden eten en hoereren.
Het is nu eenmaal onmogelijk om een Nikolaïetische instelling te hebben zonder dat ook deze andere leer binnendringt. Ziet u, als u het Woord van God en de beweging des Geestes wegneemt als een middel der aanbidding (zij die Mij aanbidden, moeten Mij aanbidden in Geest en waarheid), dan zult u de mensen ter vervanging een andere vorm van aanbidding moeten geven, en vervanging betekent Bileamitisme.
Als we willen verstaan, wat de leer van Bileam is in de Nieuw-testamentische gemeente, kunnen we beter even teruggaan om te zien, wat het in de Oud-testamentische gemeente was en dat dan toe te passen op het derde tijdperk en over te brengen op de tijd van nu.
Toch ondanks het feit dat Bileam de juiste manier wist om tot God te naderen, en ondanks het feit dat hij een openbaring van de Heer kon voortbrengen, dank zij een bijzondere bekrachtiging, toch was hij een bisschop in de valse groep. Want wat deed hij nu om Balaks gunst te winnen? Hij opperde een plan, waardoor God gedwongen zou worden om in Israël de doodstraf ten uitvoer te brengen. Evenals Satan wist, dat hij Eva kon bedriegen (door haar in vleselijke zonden te doen vallen) zodat God de door Hem aangekondigde doodstraf op de zonde zou toepassen, zo wist Bileam dat, indien hij Israël tot zonde kon brengen, God met hen zou moeten handelen en hen doden. Dus bedacht hij een manier om hen over te halen en mee te doen in de zonde. Hij zond uitnodigingen uit om naar het feest van Baäl-Peor te komen (kom over en bid met ons aan). Nu had Israël ongetwijfeld de feesten van de Egyptenaren gezien, dus ze vonden dat het niet zo erg slecht zou zijn om er heen te gaan en eens te kijken en misschien met de mensen te eten. (Wat is er trouwens tegen "fellowship"? Er wordt toch van ons verwacht, dat wij ze liefhebben; hoe kunnen we ze anders winnen?) Vriendelijkheid heeft nog nooit iemand kwaad gedaan -- tenminste, dat dachten zij. Maar toen die verleidelijke Moabietische vrouwen begonnen te dansen en zich te ontkleden, terwijl zij rondwervelden en hun rock and roll en twist dansten, kwam de lust in de Israëlieten op en ze werden meegesleept in hoererij en God doodde in Zijn toorn 24.000 onder hen.
En datzelfde deden Constantijn en zijn opvolgers in en na Nicéa. Zij nodigden het volk van God uit naar de bijeenkomst te komen. Toen de kerk neerzat om te eten en opstond om te spelen (door deel te nemen aan de vormendienst der kerk, aan hun ceremoniën en heidense feesten onder Christelijke namen) was ze in de val gelopen; ze had hoererij bedreven en God verliet hen.
Als iemand zich van het Woord van God afkeert en zich voegt bij een kerk, in plaats van de Heilige Geest te ontvangen, sterft die man. Dood!
Bileam bracht dus Israël ertoe om overspel te bedrijven. Weet u dat lichamelijke hoererij precies dezelfde geest is als die ligt in de georganiseerde godsdienst? Ik zei dat de geest der hoererij de geest van de organisatie is. Alle hoereerders zullen hun plaats hebben in de poel des vuurs. Zo denkt God over organisatie. Ja, ja, de hoer en haar dochters zullen in de poel des vuurs zijn.
Denominaties zijn niet van God. Ze zijn dat nooit geweest en zullen dat ook nooit zijn. Het is een verkeerde geest, die het volk van God scheidt in hiërarchie en leken; en daarom is het een verkeerde geest, die de mens van de mens scheidt. Dat laatste doen de organisaties en denominaties. Door zich te organiseren scheiden zij zich van het Woord van God af en plegen overspel, geestelijk gesproken.
Daarom hoeft er nooit iemand te komen om te vertellen dat de heilige een paus is of dat de heilige een bisschop of een priester is. De HEILIGE is Christus, de Heilige Geest in ons. Hoe durft de hiërarchie te verklaren, dat de leken niets te vertellen hebben? IEDER heeft iets te vertellen. IEDEREEN heeft een werk. IEDER heeft een bediening. De Heilige Geest kwam op Pinksteren neder en verdeelde Zich op ieder, opdat vervuld zou worden wat Christus had gezegd, namelijk: "Te dien dage zult gij weten, dat Ik in Mijn Vader ben en gij in Mij en Ik in u." Johannes 14:20.
Let op, Constantijn gaf bijzondere feesten aan de mensheid. Het waren de oude heidense feesten met nieuwe namen, aan de kerk ontleend, of in sommige gevallen nam men Christelijke riten en misbruikte die met heidense ceremoniën. Hij nam de eredienst van de zonnegod en veranderde die in de Zoon van God. In plaats van het feest te vieren op 21 december, wat de gebruikelijke datum was voor het feest van de zonnegod, zetten zij het op 25 december en noemden het de geboortedag van de Zoon van God. Maar wij weten, dat Hij in april geboren werd, wanneer het leven uitspruit, niet in december. Zij namen het Astarte-feest en noemden het de Paasviering, waarin de Christen verondersteld wordt de dood en de opstanding van de Heer te gedenken. In werkelijkheid was het een heidens feest van Astarte.
Ze zetten altaren in de kerk. Ze plaatsten er beelden in. Ze gaven de mensen wat ze noemen de apostolische belijdenis, ofschoon u haar niet in de Bijbel kunt vinden. Zij leerden de mensen de voorouderverering, waardoor ze de Rooms-katholieke kerk tot de grootste spiritistische kerk ter wereld maakten. Iedere onreine vogel zat in die kooi. Dan hebben we de Protestanten, met hun organisaties, die hetzelfde doen.
Zij aten afgodenoffer. Nu zeg ik niet, dat dit werkelijk betekent, dat zij vlees aten dat aan de afgoden geofferd werd, want hoewel de vergadering van Jeruzalem zich daartegen had uitgesproken, kon het Paulus niet veel schelen, want hij zei, dat de afgoden niets zijn. Het was slechts een zaak van het geweten, behalve wanneer een zwakkere broeder er aanstoot aan nam en dan was het niet geoorloofd. Bovendien heeft deze Openbaring betrekking op heidenen, niet op Joden, want dit zijn heidengemeenten. Ik zie dit in hetzelfde licht als ik de woorden van de Here zie: "Tenzij dat gij het vlees van de Zoon des mensen eet, en Zijn bloed drinkt, zo hebt gij geen leven in uzelf." U ziet wel, dat eten in werkelijkheid is, een deelnemen in geestelijke zin. Toen dus deze mensen zich gingen buigen voor beelden, kaarsen aanstaken, heidense feestdagen vierden, hun zonden aan de mensen beleden (wat allemaal behoort tot de godsdienst van de duivel), kregen zij deel aan de duivel en niet aan de Heer. Ze zaten in de afgoderij, of ze het erkenden of niet. Ze kunnen zeggen wat ze willen, dat de altaren en het wierook alleen maar dienen om hen te herinneren aan de gebeden van de Heer of wat ze dan ook denken dat het betekent; en ze kunnen zeggen wat ze willen, dat, wanneer ze voor het beeld bidden, het alleen maar is om de zaak te benadrukken; en dat, wanneer ze bij de priester biechten, ze het in werkelijkheid, in hun hart voor God doen, en wanneer ze zeggen, dat wanneer de priester hun vergeeft, hij het alleen maar doet in de Naam des Heren; ze kunnen zeggen wat ze willen, maar ze hebben deelgenomen aan de bekende Babylonische, Satanische godsdienst en hebben zich gekoppeld aan afgoden en geestelijke hoererij bedreven, wat de dood tot gevolg heeft. Ze zijn dood.
Zo waren kerk en staat dus gehuwd. De kerk koppelde zich aan de afgoden. Met de staatsmacht achter zich waren zij van mening dat nu "het koninkrijk was gekomen en Gods wil met kracht was doorgevoerd op aarde." Geen wonder dat de Rooms-katholieke kerk niet uitziet naar de wederkomst van de Here Jezus. Zij geloven niet in het Duizendjarig Rijk. Zij hebben hun duizendjarig rijk hier reeds. De paus regeert nu en God regeert in hem. Volgens hen komt Hij, wanneer de nieuwe hemel en de nieuwe aarde bereid zijn. Maar zij vergissen zich. Die paus is het hoofd van de valse kerk, er zal een Duizendjarig Rijk zijn, maar wanneer dat er zijn zal, zal hij zich daar niet bevinden. Hij zal ergens anders zijn.
