VORIGE PAGINA     |   INDEX GETUIGENISSEN  |    VOLGENDE PAGINA
getuigenissen
Inhoud van deze pagina:

20. Een authentieke opstanding

21. Kleurling meisje word weer ziende

22. Merkwaardige gebeurtenissen in
      Camden: Blinde man kan weer zien


23. Een opstanding uit de dood
20 Een authentieke opstanding:
dood visje werd door een wonder weer levend


William Branham Op een dag gingen Broeder Branham en Banks en Lyle Woods (twee broers die vroeger Jehova's getuigen waren geweest) naar Dale Hollow-Tennessee, om te vissen. De eerste morgen op het water begonnen Banks en Lyle herinneringen op te halen over een lieve oude dame van de Gemeente Gods, die gewoon was hen vers brood en melk te geven. Terwijl zij over haar vriendelijkheid nadachten, zei Banks tegen Lyle, dat zij eens terug moesten gaan om haar op te zoeken en om haar te vertellen, dat zij nu gered waren en trachtten God naar hun beste weten te dienen. Terwijl deze dat zei, ervoer Broeder Branham de Geest des Heren op zich welke zijn aandacht trok en een stem zeide: "Zo zegt de Here, in de volgende uren zal een klein diertje worden opgewekt". Onmiddellijk dacht hij aan een klein katje dat door zijn zoon Jozef te stevig was vastgepakt en toen bewegingloos op de grond was gevallen. Hij dacht, dat het nu misschien dood was en dat een gebed des geloofs het zou oprichten voor de bezitter.

Zij hadden enige uren gevist toen Lyle een kleine blauwe vis ophaalde. Die vis was klein, en toch had het met één beet het gehele aas verslonden. De haak was er onmogelijk uit te krijgen, daarom rukte Lyle aan het tuig en het haakje kwam er uit, maar daarmee tevens de kieuwen en de ingewanden. Toen hij het visje weer in het water wierp, zei hij: "Je hebt voor het laatst gesparteld kleintje". Het spartelde nog tweemaal, viel toen op zijn rug en dreef met de golven naar de oever.
Na ongeveer dertig minuten kreeg Broeder Branham een vreemde gewaarwording. Zijn blik bleef rusten op de bomen langs de kust en daar kwam als een werveling het geluid van een ruisende wind. En opnieuw sprak de Geest des Heren: "Sta op, spreek tot het visje en het zal leven".

Onmiddellijk stond hij op en riep: "Visje, ik geef je je leven".

Het dode visje dat enige seconden geleden nog op de kabbelende golven naar de oever dreef sprong plotseling op en schoot daarna de diepte weg. Banks en Woods voelden het grootse van het wonder en zeiden zoals de Apostelen op de berg der verheerlijking:

"Het is goed om hier te zijn".

Lyle voelde zich onrustig en zeide: "Broeder Branham, dat was zeker voor mij".
"Nee", zei Broeder Branham, "dat was het niet".
De mannen waren de betrouwbare getuigen van deze verbazingwekkende gebeurtenis.
Waarom had God die vis opgewekt? Stonden er niet honderden hulpeloze mensen op de gebeds1ijst van Broeder Branham? Zou het niet beter zijn geweest indien hij enige kreupelen zou hebben opgericht of kankergevallen genezen had tot heerlijkheid van God? Ja, Hij wil hen oprichten, en deze opwekking van dit visje toont aan, dat God de God van de hele wereld is, zowel van de groten als van de kleinen. En gelijk Hij zelf gezegd heeft, is Zijn oog op de mussen. Het is gevestigd op de geringste. Hij wil voor Zijn schepping zorgen, Hij heeft hen allen lief.

"de profeet van de twintigste eeuw" door Gordon Lindsay.

HOME         INDEX getuigenissen   



21 Kleurling meisje word weer ziende

William Branham Terwijl Branham zich door de mensen- menigte een weg baande, vernam hij in zijn nabijheid een doordringend geschreeuw: "Vader, vader!" Hij zag een blind, kleurlingen meisje, dat haar vader verloren had en hem zocht, zonder dat iemand haar helpen kon. Deze aanblik trof het hart van de evangelist en hij trad haar in de weg, zodat zij tegen hem aanliep. "Vergeef mij!" zei zij, ik ben blind, heb mijn vader verloren en ik kan nu de weg naar de bus niet vinden:' "Van waar bent u?" vroeg Branham.

"Van Memphis," antwoordde zij.
"Wat doet u hier?" vroeg hij.
"Ik wil de genezer zien," was het antwoord.
"Hoe heeft u van Hem gehoord?" "Hedenmorgen hoorde ik via de radio hoe doofstomgeborenen van hun genezing verhaalden. Een blinde, die 12 jaren in een blindeninstituut woonde, kon nu de bijbel lezen. Heer, ik ben blind van kinds af aan. De dokters kunnen mij niet helpen, en mijn enige hoop is de genezer te vinden en God zal mij ook genezen. Ik heb gehoord, dat het vandaag de laatste dag is en allen zeggen" dat ik niet in het gebouw kan komen vanwege de vele mensen. Nu heb ik bovendien mijn vader in het gedrang verloren.

Kunt u mij helpen bij de bus te komen?" Daarop vroeg Branham om haar geloof te beproeven: "Gelooft u die dingen, waarvan u gehoord heeft? Terwijl er toch zoveel doktoren zijn!" Zij antwoordde: "Ja mijnheer, ik geloof de geschiedenis van de engel, die broeder Branham heeft bezocht. Als u mij kunt helpen die man te vinden, zal ik ook mijn vader vinden!" Dat was te veel voor Branham. Tranen kwamen in zijn ogen, toen hij zei:
"Kind, misschien ben ik de man die u zoekt:' Daarop vatte ze hem bij zijn jas. "Bent u de genezer?", schreeuwde zij en smeekte: "Ga mij niet voorbij mijnheer, erbarm u mijner, mij blinde!".

Hij antwoordde: "Ik ben niet de genezer, ik ben broeder Branham. Jezus Christus is het Die gezond maakt!" Toen vroeg hij het blinde meisje haar hoofd te buigen en begon te bidden:
"Heer, toen U 1900 jaar geleden Uw kruis droeg, kwam Simon van Cyrene en hielp U dat dragen. Nu staat een van Simons kinderen hier in de duisternis. Zeker kunt U mij begrijpen Heer!" Op dit ogenblik riep het meisje: ,,O, ik kan nu zien.

Een oude man met een mank been, op krukken geleund, zag dit voorval en riep nu: "Broeder Branham, ik heb in deze regen 8 uur gestaan, erbarm u mijner!" "Gelooft u, dat ik Gods dienstknecht ben?" "Ja" was het antwoord.

"In naam van Jezus Christus, de Zoon van God, u bent gezond! Werp uw krukken weg!" In dat zelfde ogenblik was het kreupele been recht. Hij huppelde en schreeuwde en trok de aandacht van de omstanders. Deze verdrongen zich om Branham om zijn klederen aan te raken. Deze klederen waren door jarenlang gebruik versleten, en toch werden allen, die ze aanraakten gezond. Dit herinnert aan de dagen van Jezus, toen het geloof triomfeerde en een ieder, die de zoom van Zijn kleed aanraakte, gezond werd.

"een man van God gezonden" door Gordon Lindsay

HOME         INDEX getuigenissen   



22 Merkwaardige gebeurtenissen in Camden: Blinde man kan weer zien

William Branham Enige dagen daarna kwam Branham naar Camden, Arkansas, om in de stadszaal samenkomsten te houden. Gedurende de toespraak verscheen plotseling een lichtstraal op zijn hoofd. Een fotograaf 'maakte op dit ogenblik een opname van hem. Op de foto kan men deze lichtstraal op het hoofd van Branham duidelijk zien. (Te gelegener tijd gaan wij hier verder op in.) Op een zekere morgen hoorde hij plotseling in het gedrang een vrouw roepen: "Erbarm U mijner! Gij man Gods!" Terzijde van de menigte stond een blinde man naast zijn vrouw. Broeder Branham sprak: "Breng mij tot hem:" Enige mannen hielpen hem daarheen te gaan. De vrouw zei: "De prediker komt naar je toe, wees stil!' De gebronsde man hief zijn bevende armen op en tastte naar broeder Branhams gezicht. "Bent U dominee Branham? Ik hoorde nog nooit in heel mijn leven over u, tot gisteravond. Ik had vroeger een goede, oude mama, die al lang dood is; zij had een hart vol liefde en heeft nooit tegen nu een leugen gezegd. Nu ben ik al vele jaren blind, maar gisteravond stond zij aan mijn bed en zei: mijn jongen, ga naar Camden, Arkansas, daar zal je een knecht des Heren vinden: hij heet Branham en je zult het licht in je ogen terugkrijgen. Ik stond ogenblikkelijk op, kleedde mij aan, nam de bus en ben al 100 mijlen van hier gekomen.

Broeder Branham hoorde toe en met tranen in de ogen zei hij: "Vader, ik dank U voor Uw ontferming met de blinde!" Vervolgens raakte hij de ogen van de blinde aan en zei: "Doe uw ogen open. Jezus Christus heeft u genezen!" Op dat zelfde moment kon hij zien.

Ter gelegenheid van een bezoek aan Santa Rosa, Californië, vroeg een man broeder Branham, zijn naam te schrijven. Nadat hij dat gedaan had, haalde de vreemde een vergeeld stuk papier voor de dag en vertelde, dat hij van de pinkstergemeente was, en dat toen hij 22 jaren geleden met zijn vrouw bad, de Heilige Geest het volgende had gesproken: "Mijn knecht William Branham zal naar de westkust komen, uitgerust met de gave der goddelijke genezing." Deze mensen geloofden toen dat zij een profetie hadden ontvangen en schreven e.e.a. op. Toen zij nu broeder Branham zijn naam hoorden, werden zij aan deze kwestie herinnerd en bevonden de profetie vervuld.
Uit
"een man van God gezonden" door Gordon Lindsay

HOME         INDEX getuigenissen   



23 Een opstanding uit de dood

Een bijeenkomst In de loop van de zomer werd broeder Branham naar Jonesboro, Arkansas, uitgenodigd in de plaatselijke Bijbelstudie-tabernakel, waarvan dominee Richard Reed leider was. De deelnemers, uit niet minder dan 28 staten, ook uit Mexico, verzamelden zich in de kleine stad. Men schatte het aantal op 25.000. Zij woonden in tenten, in vrachtwagens of sliepen in hun auto's. In een omtrek van 50 mijlen was geen kamer meer te krijgen.
Op de laatste avond, op het ogenblik, dat de evangelist van het podium afkwam, terwijl nog duizenden in de zaal samen waren, riep de chauffeur van een ziekenauto zo luid hij kon: "Broeder Branham, mijn patiënte is gestorven, kunt U niet tot haar komen?" Iemand riep: ;,Er staan wel 2.000 mensen in de weg, hoe kan hij komen?" Toen namen 4 sterke mannen broeder Brànham in hun midden en brachten hem naar de ziekenauto.

Een hartroerend gezicht. In de wagen knielde een oude man en sprak met treurige, stem: "Broeder Branham, moeder is dood!" Broeder Branham wendde, zich tot de liggende dode, vatte haar hand en sprak: "Zij heeft kanker: hetgeen de man bevestigde. Dan riep hij: ,,O, God, geef mij moeder terug! Daarna was alles stil.

Nu bad Branham: "Almachtige God, Brenger van 't eeuwige leven, Gever van alle goede gaven, ik bid U in de Naam van Uw Zeer Geliefde Zoon Jezus Christus, geef deze vrouw het leven weer"
Plotseling greep de slappe hand van de dode de hand van Branham. De door de dood strak gespannen huid van haar voorhoofd begon te rimpelen.

Toen richtte ze zich met de hulp van Branham op. De verbaasde man zag wat er gebeurd was, legde zijn arm om haar heen en riep: "Moeder, God zij gedankt, u bent 'weer bij mij!" Broeder Branham probeerde nu de deur van de wagen uit te komen, .doch de chauffeur vertelde hem, dat er zich zoveel mensen om de wagen verdrongen, dat de deur onmogelijk (naar buiten) open kon. Daarop liet men hem door het raam gaan, terwijl hij zich bedekt hield, opdat niemand zou zien dat broeder Branham de wagen verliet.
Uit
"een man van God gezonden" door Gordon Lindsay

VORIGE PAGINA     |   VOLGENDE PAGINA

HOME      INDEX getuigenissen    TOP   

______________________________________________
Voor vragen of opmerkingen:





Peter van Oort

Peter van Oort