[Eddy Byskal: En nu wil ik aan u voorstellen Charlie Mitchell, uit St. Paul Virginia.
Meneer Mitchell heeft een buitengewoon verhaal te vertellen, over hoe geloof te hebben en door de bediening van eerwaarde William Branham, had hij een buitengewone genezing van een dodelijke tumor en meneer Mitchell zal in zijn eigen woorden vertellen dit ongewone en bijna ongelofelijk verslag, van hoe God hem genas, door deze bediening van William Branham. Nu dat was 30 jaar geleden, meneer Mitchell en u voelt zich sinds die tijd goed?]
Jazeker, ik werkte in de kolenmijn voor 23 jaar.
[Eddy Byskal: Dat was op dat moment waar u werkte?]
Dat was op dat moment waar ik werkte. Ik had een ongeluk en toen ik het ongeluk had kreeg ik een hersenschudding, een gebroken nek en ruggengraat.
[Eddy Byskal: Wat gebeurde in het ongeluk? Wat voor werk deed u in de mijn?]
Ik was machinist en bediener van transportwagens. Een paal kwam van een transportwagen af en raakte mijn hoofd.
[Eddy Byskal: Is dat een transportwagentje dat naar beneden de mijn in gaat?]
Ja, heen en weer transporterend.
[Eddy Byskal: Ik heb begrepen dat sommige mijnschachten zijn horizontaal en sommige vertikaal. Ging deze direct…?]
Naar beneden.
[Eddy Byskal: En u bediende deze wagentjes?]
Ja.
[Eddy Byskal: En de staaf kwam van een transportwagentje af en trof uw hoofd?]
Juist.
[Eddy Byskal: En wat gebeurde er toen?]
De staaf raakte mijn hoofd en ik was bewusteloos, zoals ik gezegd heb: schedelbasisfractuur, brak mijn nek en ik was bewusteloos en ze brachten mij naar het ziekenhuis. En gedurende de tijd in het ziekenhuis was ik bewusteloos. En mijn vrouw riep de voorganger eerwaarde Fulcher, de voorganger.
[Eddy Byskal: Dat was uw voorganger? Eerwaarde Fulcher?]
We kwamen en baden en de Here bevrijdde mij daar. Maar in de loop van het onderzoek in opdracht van het bedrijf, zonden ze mij naar verschillende ziekenhuizen. Ongeveer zes.
[Eddy Byskal: Dat is het mijnbedrijf waar u voor werkte?]
Ja.
[Eddy Byskal: Zij zonden u naar zes ziekenhuizen?]
En zij zonden mij daarheen voor een compleet onderzoek om volledig te kunnen zien wat er gedaan kon worden, vermoed ik.
[Eddy Byskal: Ze moesten vaststellen wat hun verantwoordelijkheden waren?]
Jazeker. En nadat ze mij lieten opnemen, zonden ze me naar (Charlie Mitchell noemt de ziekenhuizen op) In de loop van de tijd hadden ze mijn longen onderzocht door een longspecialist, dokter Smith in Bristol en tijdens het verloop vond hij een tumor aan mijn linkerlong zo groot als je vuist.
[Eddy Byskal: Welk jaar was dat?]
'64, '65. Dat was tegen November 1964.
[Eddy Byskal: Het ongeluk gebeurde in mei. Van mei tot in de zomer was u in het ziekenhuis?. Hoelang was u in het ziekenhuis?]
Ik was in het ziekenhuis voor 7 dagen voor de verwondingen, maar zij zonden mij naar verschillende ziekenhuizen.
[Eddy Byskal: En dan in November ontdekten ze de tumor?]
Ja, ze ontdekten dat ik een tumor in de long had. Hij was gespecialiseerd in longen en hij vroeg mij of er ooit een doktor was geweest die het verteld heeft. Ik zei: "Nee". Hij wilde dat ik zou ondertekenen voor vrijgave van röntgenopnamen die eerder gemaakt waren.
Ik ondertekende en hij zocht al deze röntgenfoto's bij elkaar. Hij verzamelde ze tot 1961.
[Eddy Byskal: Dus dit waren röntgenfoto's van uw vorige dokters, uw huisdokter bijvoorbeeld?]
Jazeker.
[Ik geloof dat u dit deel van het interview mij vertelde dat u moeite had met slapen zelfs al voordat het ongeluk plaatsvond.]
Ja, ik wist niet wat het probleem was. Ik dacht dat het lag aan de matras. Ik kon niet slapen op mijn linkerzij en mijn rug. Ik lag niet comfortabel. Het scheen dat ik niet uit kon komen wat er verkeerd was.
[Eddy Byskal: veranderde ook van matras?]
Ja, Ik veranderde van matras. Ik wilde van matras veranderen, ik wilde een zacht matras hebben.
[Eddy Byskal: Dus door het resultaat van het ongeluk en de verslagen en onderzoekingen ontdekten ze deze tumor zo groot als je vuist?]
Ja, en hij vertelde mij ook, meneer Smith, dokter Smith, hij zei: "Meneer Mitchell ik wil u opereren en u zult die long eruit moeten laten halen. U kunt niet leven als u het niet doet".Hij maakte een afspraak voor het ziekenhuis, Bristolziekenhuis in Bristol. Ik zou binnen een week weer terug zijn. Toen ik weer terug was om geopereerd te worden sprak Iets tegen mij. Toen ik heen ging terwijl ik bad en ik was God aan het overdenken sprak Iets in een blijkbare hoorbare stem: om niet geopereerd te worden. Ik ging naar het dokterskantoor van Dokter Smith. Ik zei: "Dokter, ik laat mij deze morgen niet opereren. Ik ga het ziekenhuis niet in.
Hij keek mij aan: "Nu, Meneer Mitchell, u weet dat u stervend bent aan een kankertumor aan de long en u kunt niet leven".
En hij sprak er over dat als ik het gedaan zou hebben dat ik 50% kans heb om te leven.
[Eddy Byskal: Zelfs als u de operatie zou hebben?]
Zelfs als ik de operatie zou hebben. Mij werd verteld over Eerwaarde William Branham.
[Eddy Byskal: U hoorde over hem van…?]
Van eerwaarde Fulcher. Dat was mijn voorganger. Hij stelde mij voor dat wij naar Jeffersonville waar eerwaarde William Branham een serie samenkomsten hield. Dat wij eerst daar heen zouden gaan. Ik vroeg de dokter; ik zei: "dokter, geef mij dertig dagen om hier over na te denken". Dus kwam ik weer thuis. Eerwaarde Fulcher voorganger maakte reservering zodat het niet al te veel pijn zou kosten. Ik dacht dat ik het niet zou maken. Ik wilde niet in een samenkomst met mensen zijn. Het leek wel dat de tijd voor mij voorbij was.
[Eddy Byskal: U was nog nooit in de samenkomsten van eerwaarde William Branham geweest?]
Nee. Ik had hem nog nooit eerder gezien en hij heeft mij nog nooit gezien.
[Eddy Byskal: Hoe wist u dat er een gelegenheid zou zijn om voor gebeden te worden. Had uw voorganger u verteld dat u een gelegenheid zou krijgen?]
Ja, hij vertelde mij dat hij voor de zieken bad en over zijn bediening. Dus ik ging heen naar deze samenkomsten en ik begreep dat ze gebedskaarten hadden die ze in de samenkomsten uitgaven.
[Eddy Byskal: Als je wilde dat er voor u gebeden werd?]
Ik wilde gebed. Ik ging erheen voor een gebedskaart. Ik kon er geen één krijgen.
[Eddy Byskal: Teveel mensen?]
Er waren teveel mensen. Er waren duizenden mensen daar. "We kunnen gewoon niet voor alle mensen bidden, we zullen deze keer geen gebed voor de zieken hebben".
"Ik lig eruit", dacht ik.
Ik zei mijn vrouw: "Ik hoorde zeggen dat deze man onderscheiding had. Hij kon je vertellen waar je vandaan kwam en je beroep en je adres. Als ik een man van God ben dan zal ik er heen gaan en het proberen en zal ik het zien". En ik ging ik naar het auditorium. Hij predikte in een auditorium met duizenden mensen. Hij predikte in een auditorium en in een gymnasiumschool.
[Eddy Byskal: Was dat een gescheiden auditorium?]
Jazeker.
[Eddy Byskal: En de auditorium was aan de ene kant, met het gymnasium aan de andere kant? En aan welke kant kwam u?]
Ik kwam aan de kant van het auditorium. 3e rij van achteren.
[Eddy Byskal: Helemaal achterin het gebouw?]
Helemaal achterin het gebouw. Ik dacht: "Oh my, Ik zal het nooit halen".
[Eddy Byskal: Probeerde u niet voorin te komen?]
Ik wilde voorin zitten omdat ik dacht dat de man mij moest zien. Ik dacht dat ik dichtbij moest zijn zodat hij een visioen kon krijgen. Ik dacht dat ik het niet zou halen. Dus de 3e rij achterin. Terwijl hij daar zat, predikte hij tot de mensen aan de linkerflank en de rechterflank.
[Eddy Byskal: Predikte hij in die dienst?]
Ja, hij predikte in die dienst.
[Eddy Byskal: Kunt u de boodschap herinneren?]
"Heden is deze Schrift vervuld. "
[Eddy Byskal: Ik ben er zeker van dat u die boodschap nooit zult vergeten]
Nee, ik zal die boodschap nooit vergeten. Als ik ontmoedigd ben dan kan ik die band opzetten, het is nu op cassette. Als ik ontmoedigd ben,kan hem afspelen en weer mijn gedachte opfrissen.
[Eddy Byskal: Beschrijf de samenkomst, want we willen het samen met u beleven.]
Terwijl eerwaarde Branham op het podium aan het prediken was, en hij predikte: "Heden, is deze Schrift vervuld". Het leek er wel op dat die boodschap direct aan mij gericht was. Toen hij aan het einde was,
ik had hem nog nooit gezien, hij had mij nog nooit gezien. Ik hoorde hem spreken tot de mensen. Precies op die tijd, keek hij naar meneer Smith, hij zat op de eerste rij.
[Eddy Byskal: Hij riep eerwaarde heer Smith eruit?]
Ja, hij riep eerwaarde Smith eruit en vertelde zijn toestand.
[Eddy Byskal: Was u op de hoogte dat hij meneer Smith niet kende?]
Ik dacht van niet.
[Eddy Byskal: Had u zoiets eerder gezien?]
Nee, ik heb zulke dingen nooit eerder gezien. Terwijl ik daar was boog ik gewoon mijn hoofd en gezicht in mijn handen, ik zei: "Here, als ik maar slechts een kind van God ben, laat deze man mijn naam noemen. "
Precies op die tijd, zag ik één oog. Recht in mijn ogen kijken.
Prijst de Here. Ik hief mijn handen gewoon omhoog omdat God mij gezien had. Toen keek hij wederom naar mij. Hij zei: "U bent niet van hier. U bent van buiten de stad, u was mijnwerker, u bent van Virginia. U moet worden geopereerd. Is dat juist hef uw hand omhoog". Ik hief mijn hand. En hij zei nog een paar woorden en hij zei: "Ga op uw voeten staan". Ik ging op mijn voeten staan. Hij zei: "Ga naar huis, Jezus maakt u gezond". En prijst God, de Geest van de Here kwam over mij en hij draaide zich om en sprak met andere mensen. En ik verliet de samenkomst die avond en ik ging naar mijn Motelkamer. En de mensen verzamelden om mij heen en wilde weten wat ik gedaan had. Het enige wat ik weet is dat ik slechts de hele wereld opgegeven heb en Jezus aangenomen had.
[Eddy Byskal: Het moet een buitengewoon en opgewonden moment geweest zijn. En voor de kijkers, we hebben deze originele band toen deze boodschap opgenomen werd op geluidsband, in 1965. En dezelfde samenkomst waar hij u eruit riep. En hij kende u niet. U had hem nog nooit eerder gezien en eerwaarde Branham had u nog nooit eerder gezien]
Ik was een totale vreemde.
[Eddy Byskal: En we hebben nu de originele band, waar meneer Mitchell eruit geroepen werd, hem zijn naam vertelde en waar hij vandaan kwam en alles van zijn leven. Ik wil dat u precies luistert zoals het gebeurde op dat moment]
(Gedeelte van de Geluidsband "Heden is deze Schrift vervuld" 19-2-1965 William Branham)
Maar hoe zit het met de uitverkoren groep? Welk soort teken worden zij verondersteld te zien? Wat worden zij verondersteld te hebben? Halleluja! "Het zal licht zijn in de avondtijd!" Heden is deze Schrift vervuld! Heden is Gods belofte vervuld. Wij weten dat dat de Waarheid is. Hij is hier vanavond zoals Hij het toen was.
Nu, om het te prediken... Zoals ik een poosje geleden zei, als je iets predikt en het is de Evangelie Waarheid, dan is God verplicht dat te bewijzen. Is dat waar? Nu, als dat zo is, laat de God die het Woord schreef, laat de God die de profetie maakte, laat de God Die God is van het Woord, naar voren komen en bewijzen dat Hij nog steeds G od is!
Toen Elia de berg opging, ging Elisa mee om naar Elia te zien en hij zei: "Ik wens een dubbel deel." En de mantel die om Elia hing, viel op Elisa. Hij liep naar beneden en vouwde die deken dubbel, sloeg op de rivier en zei: "Waar is de God van Elia?" En hetzelfde wat voor Elia gebeurde, gebeurde voor Elisa. En hetzelfde Evangelie, dezelfde kracht, dezelfde Zoon des mensen die er gisteren was, is er vandaag en zal er voor altijd zijn!
De man die hier precies achter zit, lijdt. Hij heeft een tumor aan zijn linkerlong. Hij heeft geen - hij komt niet hier vandaan. U bent mijnwerker geweest. Dat is waar. Ik ben een volkomen vreemde voor u; als dat juist is, wuif met uw hand. De tumor zit in uw linkerlong en u moet direct worden geopereerd. Is dat zo? U komt hier niet vandaan, u komt van buiten de stad. U komt uit Virginia. Dat is waar. Gelooft u dat God weet wie u bent? Meneer Mitchell (dat is juist), ga naar huis en wees gezond. Jezus Christus maakt u gezond. Vraag het de man; ik heb hem nooit in mijn leven gezien. Hij zat daar te bidden. (Beluister deze geluidsfragment) Heden is deze Schrift...
[Eddy Byskal: Vertel ons daarover, want u ging terug en u kreeg een andere röntgenfoto en iets wonderlijks gebeurde.]
Ja, ik ging terug naar mijn huisdokter en ik vertelde hem het hele verloop en wat ze gedaan hadden en dat ze een tumor in de long gevonden hadden. En ik wilde dat hij nog andere röntgenfoto zou maken. Dus had hij van mij een röntgenfoto gemaakt. Hij zei: "Meneer Mitchell, ik zal met u een afspraak maken met de beste chirurg in dit ziekenhuis". Ik vulde de afspraak in. Ik ging naar het dokters, chirurgenkantoor. En hij keek naar deze röntgenfoto en hij vertelde mij, hij zei: "Meneer Mitchell, laat niemand aan u opereren er is geen tumor of kanker daar". Dat beroerde werkelijk mijn hart.
[Eddy Byskal: Was er geen verwarring over uw röntgenfoto's, want ze hadden ze beiden op het scherm?]
Ja, dat was bij dokter Smith. Hij zei: "Ik wil opnieuw een röntgenfoto van je maken" . En hij maakte opnieuw een röntgenfoto die morgen en ik hoorde hem argumenteren met het meisje. "Dat kan de foto niet zijn. Dat kan de foto niet zijn" .
Ik wilde vertellen wat God voor mij gedaan had. Ik zei: "Ja, dat kan niet. " Er was één verlichte foto, waar hij mij toonde de tumor zo groot als je vuist en de andere foto waar het compleet verdwenen was.
[Eddy Byskal: Meneer Mitchell, enige jaren geleden luisterde ik naar dezelfde boodschap op band. Ik heb een bibliotheek van deze banden van William Branham's boodschappen. En ik was aan het luisteren: "Heden is deze Schrift vervuld. " En ik hoorde hem deze eerwaarde heer Smith eruit roepen en daarna hoorde ik hem u eruit roepen. Weinig realiseerde ik mij of kunnen geloven dat u hier zou zitten in deze studio en het van uw eigen lippen te horen. En wil dat al onze kijkers die deze film zullen zien gezegend worden door deze merkwaardige getuigenis. Ik wil u en meneer Mitchell bedanken. Mag God u zegenen.]
